Stil verdriet

De laatste dag van juli. Het is nog vroeg. Ik zweef ergens tussen wakker worden en vast willen houden aan de droom waar ik in zit. Ik weet dat het een droom is want mijn moeder houdt me vast en dat kan niet want ze is dood. Dood. Plotsklaps krijg ik het vreselijk koud. Het voelt alsof er vlak voor me een diepvrieskist wordt opengetrokken. Als een koude windvlaag en tegelijkertijd valt er een intens gevoel van verdriet over me heen. Ik word aangetikt. Met een schok vlieg ik omhoog. Klaarwakker met mijn ogen wijd open zie ik de deur van de slaapkamer heel langzaam open gaan en het koude gevoel verlaat de kamer als de deur weer langzaam dicht gaat….

lees verder