Elke wond laat een litteken achter en ieder litteken vertelt zijn eigen verhaal. Een verhaal dat zegt ‘ik heb het overleefd’. Het is een veel gebruikte quote wanneer iemand ziek is geweest, of dingen heeft meegemaakt die impact hebben op de ziel. Ook schildklierkanker laat een litteken achter. Eentje van ongeveer zeven centimeter én eentje die niet te meten is.
Wanneer bij schildklierkanker de schildklier wordt verwijderd, wordt er laag in de hals onder algehele narcose een horizontale snede gemaakt. Daarna kan de schildklier over het algemeen gemakkelijk worden bereikt en geheel of gedeeltelijk worden verwijderd.
De wond geneest snel en meestal met een ‘fraai’ litteken. Ongeveer zo staat de procedure beschreven op het internet.
Permanente tattoo
Een ‘fraai’ litteken. Het is natuurlijk maar hoe je het bekijkt. Persoonlijk heb ik me nooit heel erg bezig gehouden met dit litteken. Het zit laag in de hals in een plooi. Dat is weer het voordeel van wat steviger zijn.
Ik voel me allesbehalve ontsierd door het litteken. Het geeft me meer een gevoel van trots dat ik stil met me meedraag. Een permanente tatoeage van de ziekte die ik heb gehad. Iets wat ik in mijn leven heb doorstaan.
Ik heb nooit foto’s gemaakt van mijn litteken. Tot nu, voor dit artikel. Of misschien ooit in het begin, maar die foto heb ik gewist van mijn telefoon. Gewist, net als het litteken zichzelf steeds verder van mijn hals wist. Van een rode striem is het inmiddels vervaagd tot een lichtroze draad, waarna straks slechts een licht wit streepje overblijft. Andere mensen valt het nauwelijks op dat het er zit.
Bij twijfel naar de arts
Op lotgenotenpagina’s en fora komen vaak vragen voorbij over de kleur, dikte, jeuk en pijn. Er geldt hierin een duidelijk advies: wanneer een litteken verandert van kleur, rood of dik wordt, gaat jeuken of pijn begint te doen, bezoek dan twijfel altijd een arts. Beter een bezoek te veel, dan een te laat.
Regelmatig komen op diezelfde fora de fraaiste exemplaren voorbij. Foto’s van littekens die een streep achterlaten op de hals en ziel. Bij de een duidelijker zichtbaar dan bij de ander. En vooral dat laatste is iets wat aandacht nodig heeft.
Begrip
Met het litteken vervaagt vaak ook de aandacht en het begrip voor het gevoel waar de schildklierkankerpatiënt mee blijft zitten. Nazorg bij schildklierkanker is een ondergeschoven kindje binnen de nazorg aan kankerpatiënten.
Nog steeds is men van mening dat met een pilletje alles is opgelost, terwijl veel mensen met zowel fysieke als mentale klachten achterblijven. Een sluipmoordenaar noem ik het. Niet omdat je er letterlijk aan dood gaat, maar omdat het vaak ongemerkt binnen sluipt. Depressie. Onbegrip van familie, vrienden en collega’s maakt het er niet gemakkelijker op. Verlies van baan of een verbroken relatie omdat je ineens niet meer de persoon bent die je voor de schildklierkanker was. Het komt helaas dagelijks voor.
Kortom: de tijd heelt alle wonden, maar de littekens blijven. De littekens van overleving!
Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd via Telegraaf Gezondheid