Pauze en reset

Alsof iemand anders de afstandsbediening van mijn algehele gesteldheid in zijn bezit heeft en alle knopjes op het paneeltje indrukt om vervolgens de repeat knop meerdere malen in te toetsen, vliegt mijn lijf van aan naar uit  en weer aan, spoel ik terug, ga vooruit en weer terug, hoor ik een lach die steeds harder klinkt om te verstommen naar mute. Het wordt tijd de afstandsbediening zelf te gaan hanteren op de pauzeknop te drukken en te resetten.

Met een diepe zucht draai ik het contactsleuteltje van mijn kleine grijze bolide om. Het is weekend.  Eindelijk, denk ik er meteen achteraan. Ik speek de woorden hardop uit om ze kracht bij te zetten. Iets waar ik mezelf de laatste tijd vaker op betrap. Overigens wel iets waar ik mee uit moet kijken want ook kleine en grotere ergernissen spreek ik steeds vaker hardop uit zonder te kijken wie er achter me loopt. Aan de andere kant een teken aan de wand dat er dingen hoog zitten  op alle gebied en het sowieso tijd wordt hardop uit te spreken wat ik denk en voel. Leerpuntje, denk ik terwijl ik het terrein afrijd en de radio harder zet. Mijn hoofd moet even leeg. Geen betere remedie dan hardop meezingen met Radio 10.

Eenmaal thuis plof ik neer op de bank. De voorgaande weken zijn me zwaar gevallen. Mijn gezondheid die te wensen overlaat, zieken, onverwachtse gebeurtenissen en de overgang die juist deze weken uitzoekt om nog harder te gaan spoken. Met het advies van de huisarts in mijn achterhoofd die me zegt dat ik vooral rustig aan moet doen, schenk ik mezelf een kopje thee in. “Rustig aan doen”, denk  ik een beetje smalend hardop. Ik vind het een advies van niks. Het is altijd zo gemakkelijk gezegd, maar men vertelt er nooit bij hoe je dat dan doet. Alles om je heen gaat immers gewoon in volle vaart door. Het werk, de was, de boodschappen, een verharende hond, kinderen over de vloer met vragen, wensen en andere dingen die aandacht nodig hebben. Nee zeggen is de kunst als het gaat om de extra dingen. Maar wat is extra?

Momenteel ontzeg ik mezelf juist de dingen die me zouden moeten ontspannen. Sport, sociale contacten, een avondje dansen, maar kun je ook nee zeggen als er zieken zijn? Kun je nee zeggen op gewoon dagelijks werk waarbij je soms onder het bureau moet kruipen omdat er een kabeltje los zit bij een PC. Kun je nee zeggen als er onverwacht dingen gebeuren waar niemand wat aan kan doen maar wat wel extra zorg eist? Blijf je grenzen aangeven als je denkt dat je dat eigenlijk al wel hebt gedaan door te vertellen hoe je je voelt? Hoe veel duidelijker moet je dan nog zijn? Moet je daarvoor diep onder de dekens kruipen of je verstoppen in een donkere kamer, een verre reis boeken of gewoon net doen alsof er niets aan de hand is en vrolijk doorlachen zoals ik omdat dat me letterlijk overeind houdt? Hoe zorg ik goed voor mezelf zonder te verzaken wat belangrijk is? Hoe stop ik mijn gedachten over wat een ander denkt als ik nee verkoop. Waar is die pauzeknop die ik zelf moet bedienen?

Zeur ik als ik zeg dat dat ik het gewoon even niet weet? Ik ben niet gewoon moe, maar uitgeput met een lijf dat overuren maakt . Het heeft invloed op mijn welzijn, mijn humeur, mijn zogenaamde lontje dat korter en korter wordt.  Ik word gek bij de gedachte dat het nog zes weken kan duren voordat mijn medicatie de hormonen weer de betere kant op doen rollen. Ik heb een reset nodig. En niet over zes weken, maar NU!

 

2 gedachten over “Pauze en reset

  • 20/10/2018 om 18:49
    Permalink

    Bah wat vervelend voor je! Ik heb het al eens eerder gevraagd: heb je je ooit verdiept in wat voeding met een lijf kan doen? Met jóuw lijf dan met name, zonder schildklier? Uit eigen ervaring – zonder een bepaalde ziekte te hebben, maar met de ervaring van manlief die dat wel heeft – kan ik zeggen dat wat je eet en drinkt zoveel verschil kan maken in je fijn of niet fijn voelen…. ga eens met Claudia praten! Ik zou zo graag willen dat je echt lekkerder in je lijf komt te zitten…. liefs! XX

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: