Protest

Een groot protest op de Dam veroorzaakt een groot protest in het land via de sociale media. Terecht vind ik persoonlijk, want waar mensen worden gevangen in de regels van de RIVM en de overheid, het complete sociale leven van mensen stil legt door boetes en zelfs strafbladen uit te delen als je met drie of meer man op anderhalve meter van elkaar staat te praten. Uitgaan, horeca, openbaar vervoer etc slecht op 30% mag draaien. Er een vragenlijst op je wordt afgevuurd voordat je een restaurant of hotel binnen mag, vakanties worden geannuleerd, mensen hun banen verliezen en ouderen van eenzaamheid sterven omdat familie ze niet mag bezoeken, festivals worden afgelast vanwege te grote groepen die bij elkaar komen, staat de Dam met toestemming van de burgemeester gewoon met 5000 man bij elkaar op veel minder dan 1,5 meter te protesteren.

Natuurlijk is het een goed doel waarvoor men protesteert. De dood, nee, moord op de donker gekleurde Amerikaanse medemens door een politieman die schijnbaar doof was voor de hulpkreten van het slachtoffer , is een walgelijke aanleiding. Iets waarvan ik met heel mijn hart hoop dat zal worden bestraft met veel meer dan waarvoor de dader nu ten laste wordt gelegd. En natuurlijk is protesteren een grondrecht maar is samenzijn ook geen grondrecht, vrijheid om te bewegen waar je wilt met wie je wilt? Dat grondrecht is ons ontnomen voor de volksgezondheid. iets waar de meesten zich aan houden zonder enige vorm van protest.

Ook mij zul je daarin verder niet horen Hoewel ik veel van de zogenaamde regels meer dan krom vind, heb ik bovenal begrip voor de situatie. Het hogere doel is dat we straks met zijn allen weer alle vrijheid terug hebben om in goede gezondheid te kunnen doen waar we gelukkig van worden. Knuffelen, proosten op het leven, de polonaise doen, op vakantie gaan, alles waar we nu in gebonden worden. Mijn persoonlijke protest vindt vooral plaats in mijn hoofd en lijf. Steeds meer verzet mijn lichaam en geest zich tegen alles wat er in de afgelopen maanden heeft plaats gevonden. Een aaneenschakeling van pech, gezondheidsproblemen en de huidige zogenaamde nieuwe ‘normaal’ cultuur, breken me letterlijk op.

De scheidslijn tussen fysieke en mentale gezondheid liggen al maandenlang zo dicht op elkaar dat ze elkaar overlappen. Lastig want hoe maak je dan de keus welke gezondheid voor gaat? Wat goed is voor het één is soms slecht voor het ander en andersom. Omdat de fysieke pijn er nu eenmaal was en er weinig zicht was op snelle verbetering heb ik op advies van de huisarts de broodnodige ontspanning proberen te vinden in de dingen die me me mentaal weer kracht gaven Een overlevingsmechanisme dat voor mij goed werkte want ik krabbelde langzaam weer op.

Tót Corona die totaal onverwacht als klap op de vuurpijl achter alles aan kwam. Het bracht me weer letterlijk onderaan de ladder en 2, 5 maand nadat ik ziek ben geweest, overheersen de restklachten het dagelijks leven nog steeds. Het is moeilijk uitleggen en omdat ik er relatief goed van af gekomen bent, klinkt iedere klacht al gauw als zeuren. Mijn antwoord op ‘hoe gaat het’ blijft dus’ goed”. Als ik in het nieuws de berichten lees over mensen met “milde “ Corona klachten die ook geen trap meer op komen en al moe zijn na het vullen van een afwasmachine of dagelijks nachtmerries hebben ben ik gewoon opgelucht dat ik niet de enige ben.

Wanneer ik weer een nacht niet geslapen heb, door weer een nachtmerrie en de hoofdpijn me opbreekt, maak ik na een wandeling met Tikkel op de dijk mijn hoofd leeg en bel na thuiskomst de huisarts. Hulp vragen is niet zeuren maar juist sterk zijn, zij iemand me gisteren en ze heeft gelijk. Mijn stil protest krijgt geluid. Ik zeg hardop dat ik het momenteel erg zwaar heb en daar kom ik tegen in verzet. Ik ben het beu om ziek te zijn, moe te zijn, pijn te hebben en iedere nacht opnieuw te stikken. Ik wil geen keuzes meer hoeven maken tussen fysieke of mentale gezondheid en ga voor positieve gezondheid. Ik wil verder en de wind laten draaien. Ik heb altijd geaccepteerd wat ik niet kan veranderen maar het is tijd de rollen om te draaien en veranderen wat ik niet kan accepteren.