Sinds de schildklierkanker voel ik me soms meerdere personen tegelijk. De ene dag ben ik Kwik, de andere kwek en vaker dan me lief is ben ik Kwak. Vandaag is een uitgesproken ‘Kwak’ dag.
Kwik is levendig, een spring in het veld vol met energie, plannen en altijd vrolijk en blij. Kwik heeft nooit genoeg. Wil altijd meer en ziet overal kansen. Kwik ziet het leven positief en optimistisch, de zon schijnt en de regen voelt altijd verkwikkend aan. Kwik is niet te stoppen en verveelt zich erg snel. Kwik moet zoekt altijd de uitdaging, wil constant worden geprikkeld.
Kwek is een babbelkous. Kwek weet op alles het antwoord en denkt graag mee aan vernieuwing en verbetering. Kwik en kwek gaan hand in hand, maar waar Kwik wel eens door kan slaan naar een te veel aan energie en daardoor het overzicht verliest is Kwek tevreden en in balans.
Kwak daarentegen heeft een chronisch gebrek aan energie. Kwak is altijd moe, heeft veel pijn, is verdrietig en ziet het leven niet altijd even mooi als dat het feitelijk is. Niet omdat kwak niet wil, maar omdat ze niet kan. Zowel lijf als geest laten haar soms in de steek. Soms zijn het kleine ongemakken die hanteerbaar blijven maar vaak komt alles tegelijk en blijven de ongemakken lang kwakkelen. Kwak zit Kwik enorm in de weg en zorgt ervoor de kwek lange tijd van het toneel verdwijnt. Wanneer Kwak overheerst, is het lastig de zon te zien. Uitzichtloosheid en negativiteit nemen de geest ongewild over. Omdat Kwik en Kwek geen hoge pet ophebben van Kwak voeren ze soms met zijn drietjes een uiterst lastige innerlijke strijd om Kwak weer op de achtergrond neer te zetten. Vanwege het overheersende positieve karakter van Kwik, vaak, gelukkig maar, met succes.
Vandaag is het een lastige strijd. Vermoeidheid, keelpijn, en een negatieve spiraal zorgen voor een zeer troebel beeld en omdat de levenslustige kwik zichzelf vreselijk verveeld, is ook de positieve energie te zwak om de boel weer om te draaien. Het besef dat gezondheid broos en onvoorspelbaar blijft, en dat dit nooit echt zal veranderen groeit met de dag. De schildklierkanker heeft een hoop stuk gemaakt. Ik ben kankervrij, beter, en toch ook weer niet. Alles wat ooit was is er niet meer. De acceptatie daarvan die ik dacht te hebben, verzwakt. Mijn geest pleegt verzet tegen iets dat niet te winnen is.
Aan de andere kant ben ik gelukkig met de wetenschap dat ik leef en daar ik ten volle van genieten kan. Ik kijk terug naar de vakantie naar Florida, de alligators, Disney, de 21 ste verjaardag van mijn kinderen, het halen van mijn rijbewijs, mijn hond, lieve collega’s. Ik kijk uit naar een nieuwe reis, naar de drukte van de dag zodat de verveling waarin ik me nu bevind weer plaats kan maken voor een positieve drive met een gemeende volle lach. Deze toekomstmuziek geeft me hoop en de geruststelling dat kwak weer verdwijnen zal en plaats gaat maken voor Kwek of nog beter, misschien kunnen Kwik, Kwek en Kwak met oom Donald mee naar Disney en kan Katrien al die kwalen overnemen? lees verder
