Ik ben inmiddels al weer een tijdje op weg. De reis naar mezelf is lang, moeizaam en vol drempels en obstakels, maar gelukkig hoef ik mijn reis niet helemaal alleen te maken. Op sommige stukken reis ik alleen. Dan weer met bagage, dan weer zonder bagage. Sommige stukken moeten alleen want die paden zijn alleen voor mij begaanbaar. Toch gaat er een groot deel van de reis steeds iemand mee. Mijn gezin, familie, vrienden, collega’s ze lopen allemaal een stukje mee. Ze bieden me zonder dat ze het weten het kompas van de weg die ik moet gaan. Dat kompas werkt meestal goed maar af en toe blijft het wijzertje ronddraaien en raakt het in de war en daardoor weet ik niet welke weg ik nu moet inslaan. Linksaf, rechtsaf? Of toch gewoon rechtdoor omdat ik op de juiste weg zit? Soms sta ik ineens voor een huizenhoge muur waar ik met geen mogelijkheid overheen lijk te komen. Wanneer dat gebeurd is er gelukkig een hulplijn om me weer op het juiste pad te helpen.