Het aantal reacties op mijn bericht dat Max en wij geen goede match zijn is groot. Gevarieerd van liefdevol steunend en begripvol tot uiterst pijnlijke boosheid. Natuurlijk kon ook het bekende “zie je nou wel” niet uitblijven. Ik probeer het naast me neer te leggen. Mijn aandacht gaat naar Max en naar mijn hart. Want mijn hart vertelt me dat het beter is zo..
gevoel
Er kraait geen hond naar..
Nu ik thuis zit heb ik voldoende tijd om na te denken wat me nou zo boos maakt. Of dat het eigenlijk wel boosheid is wat ik voel. Ik kom tot de conclusie dat het vooral de onverschilligheid is die me kwaad maakt. Het gevoel van er kraait geen hond naar.
Het gevoel van 2015..
Mijn vingers blijven een beetje steken op de toetsen. Mijn muis gaat heen en weer en de delete knop is al honderd keer over dit kleine stukje gegaan. Mijn 2015 is al zo intens beleefd en beschreven dat een samenvatting van dit jaar eigenlijk overbodig is. Ik houd het bij het gevoel. het gevoel van 2015.
Natte sneeuw
Het is koud buiten. Sinterklaasweer noem ik dit altijd. Guur, winderig, een witgrijze lucht zonder enige sporen van enige andere kleuren en koud. Zo koud dat de wind onder de kieren van de deuren doorgiert. Als kind had ik altijd een beetje medelijden met de sint die het dak op moest met dit weer. Zeker als het ook nog sneeuwt want dan worden de daken glad.
Als mijn haar maar goed zit
Trap op, trap af, glijdend over de veel te gladde vloer in het winkelcentrum zoek ik.Roltrap op, roltrap af.In de haast komt mijn japon tussen de roltrap. Niets is belangrijk. Ik heb maar één missie. Als mijn haar maar goed zit …….
jukeboxen, pettycoats , gekleurde coctailvorkjes en monchici aapjes.
Met een beetje tegenzin vertrek ik zaterdag rond de middag met mijn lief naar de jaarlijkse Jukeboxbeurs in Rosmalen. Ik voel me niet bepaald lekker met een hoofd vol snot en een keel als een grove rasp, maar laat me toch maar overhalen om er “even” uit te gaan. Een uur en een file voor de toerit naar het oude Autotron later lopen we in de drukte van de beurs tussen de jukeboxen, petticoats , gekleurde cocktailvorkjes en Monchici aapjes.
Lieve Kitty…
Vanaf de eerste letter die ik las in het dagboek van Anne Frank was ik geboeid door het schrijven van dit meisje. Ik was met mijn elf jaar net iets jonger dan waar haar verhaal begint toen ik mijn eerste dagboek kreeg . Net als Anne gaf ik mijn dagboek een naam omdat ik het zag als een vriendinnetje. Net als zij schreef ik mijn geheimen in het boekje beginnend met de woorden.. Lieve Kitty..
Over Leven: to write or not to write..
Een grote twijfel bekruipt me sinds mijn ontdekkingsreis naar mezelf ten einde kwam. Waar de vraag “to be, or not to be” is beantwoord met een duidelijk “to be”, wordt een andere vraag steeds dringender. “To write, or not to write?”
Op ontdekkingsreis naar mezelf, via de Yellowbrick road op weg naar beter!
Terug kijkend naar de weg die ik ondertussen heb afgelegd, verbaas ik me over hoeveel er in een betrekkelijk korte tijd allemaal op mijn pad is gekomen. Het voelt alsof ik na een wervelstorm ben terecht gekomen in een nieuw land, waar ik vol avontuur de weg vind op het laatste pad dat ik moet afleggen om weer thuis te komen. Een beetje zoals Dorothy in the Wizzard of Ozz reis ik vergezeld door moed, een goed stel hersenen en een open hart via de yellowbrick road op weg naar beter!
Op ontdekkingsreis naar mezelf, een kijkje in mijn ziel
Als ik alleen al terug kijk op het afgelopen half jaar, dan besef ik hoeveel er in mijn leven gebeurd en veranderd in een betrekkelijk korte tijd. Laat staan als ik nog verder ga, naar bijvoorbeeld 2012 het jaar waarin ik de diagnose kanker kreeg en mijn moeder stierf of nog veel verder terug naar de periode na het halen van mijn diploma op het voortgezet onderwijs of mijn kinderschoenen. Een denderende rollercoaster aan gebeurtenissen die mij hebben gevormd tot mens maar ook hebben getekend. Samen met dr. Rossi zit ik in een tijdmachine en maken we een reis door de tijd. Een soms emotionele maar vooral een hele leerzame reis waarin ik mezelf en heel soms dr. Rossi een kijkje in mijn ziel gun.