In de ™Disney-filmhit Finding Dory gaat Dory, de vrolijke vergeetachtige blauwe Picasso doktersvis vol humor, op zoek naar zichzelf. Ze heeft het korte termijn-geheugen van een garnaal, of van mij… En geloof me, dat is weinig. Sinds mijn langdurige morfinegebruik, ontwaak ik nog steeds langzaam uit een diepe slaap, omhuld in een waas van onbenul. Want wat is in die maanden dat ik het slikte allemaal langs me heengegaan?
acceptatie
Ontspan!
Met twee benen op de grond, voel ik de aarde onder mijn voeten. Mijn ademhaling gaat rustig terwijl mijn buik bij iedere uitademing naar voren beweegt.Mijn schouders hangen rustig naar beneden. Langzaam zak ik weg.In de verte spreekt een zachte stem.. ontspan! En op hetzelfde moment komt er een tuuterende auto voorbij rijden. Binnen een seconde ben ik terug in de realiteit. Mijn voeten staan snel en geïrriteerd op van de stoel waar ik in zit. Het contact met de aarde is verbroken. De stem is abrupt stil. De ontspanning-cd gooi ik met een boog de kliko in.
Back to basic
“Zó daar ben je weer! Welkom terug,” klinkt het uit de mond van dr. Rossi. Het is een warme begroeting van iemand die mijn diepste gevoelens kent. Met een net zo warm gevoel, groet ik terug. “Hoe voelt dat? Om weer terug te zijn?” Vraagt dr. Rossi als we eenmaal zitten. “Back to basic, maar goed,” antwoord ik terug.