Ontspan!

ontspan kikkerMet twee benen op de grond, voel ik de aarde onder mijn voeten. Mijn ademhaling gaat rustig terwijl mijn buik bij iedere uitademing naar voren beweegt.Mijn schouders hangen rustig naar beneden. Langzaam zak ik weg.In de verte spreekt een zachte stem.. ontspan! En op hetzelfde moment komt er een tuuterende auto voorbij rijden. Binnen een seconde ben ik terug in de realiteit. Mijn voeten staan snel en geïrriteerd op van de stoel waar ik in zit. Het contact met de aarde is verbroken. De stem is abrupt stil. De ontspanning-cd gooi ik met een boog de kliko in.

Omdat mijn boog gespannen is, probeer ik met oefeningen de druk van de ketel te halen. Ik haal van alles uit de kast tot een oude ontspanning-cd toe. Onbegonnen werk momenteel want mijn hormonen zijn weer uit hun kooi ontsnapt. Deze transformeren zich in korte tijd in een gifgroene, vuurspuwende draak die alles op zijn pad plat brandt. Ik zou eigenlijk een t-shirt moeten dragen met “BEWARE of the dragon”.Killer schildklierhormoonexplosief! Voor mijzelf en mijn omgeving is het beter dat ik mezelf opsluit tot de hormonenstorm weer is gaan liggen. Ieder woord nauwkeurig op een weegschaal leg alvorens het de wijde wereld in te blaten. Ik doe hierbij dus bij voorbaat al afstand van ieder onvertogen woord dat ik hier neerzet.

Sinds mijn schildklierhormoon is aangepast, ben ik veranderd van een slak naar een draak. Best een knappe draaktransformatie hoor, maar of dit prettig is voor mijn omgeving durf ik niet hardop te vragen. Waar mijn hersenen eerst niet werkten door te weinig hormoon en een teveel aan morfine,draaien ze nu overuren. Ik denk zo veel dat het onzin wordt. Ik ben zo helder dat ik te veel zie. Mijn reactievermogen is zo snel dat ik het zelf niet bijhoudt. Ik heb het niet in de hand. Spieren spannen zich aan zonder zich in te spannen en ik ben zo druk in mijn lijf en hoofd dat het me alle spaarzame energie kost die ik in me heb. Mijn lijf lijkt te worden bestuurd door een remote control van buitenaf. Een van de zoveel tekenen dat ik weer aan het hyperen ben. Een bekend verschijnsel sinds mijn schildklier vanwege kanker is verwijderd.

De vraag of er niet gewoon eens iets tussen die slak en die draak zit, wordt steeds groter. Waarom kan ik niet gewoon een hond zijn of een paard? En wat ik het allerliefst zou willen een vogel die ver weg kon vliegen van dit alles. Geen gedoe met hormonen die niet mee willen werken. Geen gedonder, gewoon goed voelen. Meebewegen op de wind. Geen pijn, geen onbegrip en oordeel.

Want die dingen maken het nog moeilijker. Het steeds moeten verweren, uitleggen dat je hormonen van streek zijn en niet je hoofd. Dat je ze prima op een rij hebt, je ziekte wel degelijk accepteert, maar doodgewoon niet om kunt gaan met steeds fladderende hormonen.Dat je de mens die je geworden bent, geen leuk mens meer vindt. Dat je niet meer vooruit komt omdat je steeds stappen terug moet zetten.Dat de bijgekomen hernia compleet los staat van dat hele schildklierhormoonverhaal maar dat ik wel eindelijk redelijk stabiel was en door alle medicatie voor de hernia weer ben ontregeld. Dat dit mij boos maakt en verdrietig! Kon ik dit maar uitleggen.

Voor nu is dat geen prioriteit. Nu moet ik eerst zien te ontspannen. Want door alle hormonen heen, moet ik na dit weekend mijn zoon uitzwaaien. Een afscheid waar ik het moeilijk mee heb, maar waarbij ik niet wil huilen. Ik wil hem laten zien hoe trots en blij ik voor hem ben. Hem steunen in zijn keuzes. Dat wil ik doen als mens en niet als draak. Dat wil ik doen als moeder..

7 gedachten over “Ontspan!

  • 08/04/2016 om 11:11
    Permalink

    Wat kun jij toch alles prachtig verwoorden! Weet dat ik met je meeleef en aan je denk! Sterkte, sterke vrouw!!!
    Liefs,
    Dian

    Beantwoorden
    • 08/04/2016 om 11:19
      Permalink

      Dank je wel Dian, hartstikke lief. Ja sterk ben ik wel. Dat moet!

      Beantwoorden
  • 08/04/2016 om 11:25
    Permalink

    Mensen die het niet snappen….ach laat. Geen energie aan verspillen. Die heb je zelf hard zat nodig.
    Dikke knuffel en ik zal maandag aan je denken. Xxx

    Beantwoorden
  • 08/04/2016 om 23:31
    Permalink

    Wat goed verwoord weer van een heftig verhaal! Veel sterkte met het uitzwaaien van jullie zoon!
    En bedenk maar dat hij het zal begrijpen wanneer het niet helemaal lukt zoals jij dat het liefste wil!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: