Zaterdag 30 mei was de opening van het Marikenhuis in Nijmegen! Ik mocht samen met twee andere schrijvers als ervaringsdeskundige een woordje doen over mijn boek en diagnose schildklierkanker. Na afloop heb ik het boekje overhandigd aan Roos Marie Tummers voor de bibliotheek van het Marikenhuis. Hier kunnen gasten van het Marikenhuis gebruik van maken. Voor wie mijn praatje tijdens de opening van het Marikenhuis heeft gemist:
Goede kanker
Eenzame opsluiting
Stel je voor: je hebt niets gedaan, maar wordt toch vastgezet in een kamer met een dikke ijzeren deur die je niet kan en mag verlaten. Je eten wordt door een luik geschoven. Onschuldig vast, zonder recht op bezoek. Het overkomt de schildklierkanker patiënt vaak meer dan één keer. Het overkwam ook mij, bijna drie jaar geleden. In oktober 2012.
Ontdekkingsreis naar mezelf: Dwarsliggers en critici kom maar op!
Ik ben aangekomen aan de laatste fase van mijn ontdekkingsreis en merk dat ik toch wel heel erg veel heb geleerd en enorm ben gegroeid. Mijn strijd om de schildklier en schildklierkanker op de kaart te zetten gaat niet onopgemerkt! Dat is fantastisch! Steeds meer mensen herkennen zich in mijn verhaal en voelen zich gesteund dat schildklierkanker steeds meer wordt genoemd. Waar je wordt opgemerkt, staan naast alle vormen van steun ook dwarsliggers en critici klaar om gehakt van je te maken. Nou ben ik inmiddels al een aantal keren vermalen tot worst, dus ik zeg: kom maar op!
Lezing Goede kanker bestaat niet! Wat ik nog zeggen wilde….
Het is midden in de nacht. Nog in de roes van de avond lig ik in bed te staren naar de wekker. De minuten tikken voorbij en worden langzaam uren. Ik kan de slaap niet vatten. Mijn hoofd zit nog veel te vol. De adrenaline giert nog steeds door mijn lijf. Ik kan de avond niet loslaten. De woorden gaan alsmaar door mijn hoofd. Het zijn onsamenhangende losse flarden van zinnen, tot ze in mijn hoofd het verhaal maken wat ik nog zeggen wilde.