De lente staat bij veel mensen in het teken van de grote voorjaarsschoonmaak. De ramen gaan open om het stof van de winter het huis uit te jagen. Het hele huis geurend naar citroen en schoonmaakmiddelen. De bezem gaat door het huis om ruimte te maken voor de zomer . Bij mij gaat niet alleen de bezem door het huis maar ook door mijn hoofd. Het geeft een bevrijdend gevoel. Opgeruimd staat netjes!
ontdekkingsreis
Ontdekkingsreis naar mezelf: Dwarsliggers en critici kom maar op!
Ik ben aangekomen aan de laatste fase van mijn ontdekkingsreis en merk dat ik toch wel heel erg veel heb geleerd en enorm ben gegroeid. Mijn strijd om de schildklier en schildklierkanker op de kaart te zetten gaat niet onopgemerkt! Dat is fantastisch! Steeds meer mensen herkennen zich in mijn verhaal en voelen zich gesteund dat schildklierkanker steeds meer wordt genoemd. Waar je wordt opgemerkt, staan naast alle vormen van steun ook dwarsliggers en critici klaar om gehakt van je te maken. Nou ben ik inmiddels al een aantal keren vermalen tot worst, dus ik zeg: kom maar op!
Op ontdekkingsreis naar mezelf, met een slakkengang.
Mijn reis gaat verder, weliswaar wat langzaam maar wel verder. Ik ben ongedurig. Met de toename van de vechtlust komt ook de toename van de onrust terug. Kunst is nu om een balans te vinden tussen de gezonde drive en de onrust van het moeten die ik mezelf weer aan het opleggen ben. Dat ik dat door heb is een enorme goede ontwikkeling. Ik besluit mezelf toe te staan mijn drive eens onder de loep te nemen en mijn reis voort te zetten met een slakkengang.
Op ontdekkingsreis naar mezelf, in de ring!
Midden in de nacht gaat mijn reis verder. Ik zie niet veel, het is pikkedonker. Op de tast ga ik verder. Plotseling voel ik voor mij een deur. Hij is niet op slot. Langzaam duw ik de deurkruk naar beneden… Mijn ogen moeten wennen aan het licht. Waar ben ik? Ik wrijf nog een keer in mijn ogen en knijp mezelf . Droom ik dit?
Op ontdekkingsreis naar mezelf, de zevensprong
Het boek van 2014 is uit. De laatste bladzijde is omgeslagen op het moment dat de champagnekurk door de kamer heen suisde en het grote knallende vuurwerk losbarste. Met 2015 gaat er een nieuw boek open . Hoofstuk 1 wordt geschreven. De reis gaat verder op weg. Maar waar naar toe? Ik merk dat ik onzeker ben over waar ik precies heen ga. De laatste bladzijden in het boek 2014 wist ik precies wat mijn bestemming was. De feestdagen, Kerst en oud en nieuw. Ik heb er enorm naar toe geleefd. Er zijn momenten geweest waarbij het vooruitzicht aan kerst en oud en nieuw mij letterlijk overeind hielden. Niet na hoeven denken maar eerst richten op de feestdagen en genieten. En genoten heb ik!
Op de avond van 1 januari merk ik dat ik wat doelloos in mijn bed stap. En nu? Waar ga ik nu heen? Ik heb enorm druk en verwarrend gedroomd. Ik sta op een kruispunt, een soort van zevensprong net als vroeger in die inmens spannende serie op de televisie. Ik sta in het midden en om mij heen gaan er allerlei wegen die ik in sla en doodlopen of rondlopen want steeds kom ik weer op dat middelpunt uit. Wat betekent dat? Misschien betekent het dat ik gewoon even rustig moet blijven staan. Eerst rustig rondkijken waar ik naar toe moet in plaats van als een kip zonder kop beslissingen te nemen waar ik later spijt van krijg.
Op ontdekkingsreis naar mezelf – gemis, voldoening en rust
De blogs zijn geschreven, het wachten is nu op het uitkomen van de bundel Goede Kanker bestaat niet! Even genieten van de rust. Niet dus! Ik kom allesbehalve tot rust. Sterker nog, ik word vreselijk onrustig van het wachten. Ik kan mezelf er niet toe zetten lekker achterover te leunen en te genieten van wat er gaat komen. Ik kom tot de conclusie dat ik het schrijven mis.