In de laatste dagen van het jaar kijk ik terug op een leerzaam 2017. Daarnaast word ik stilletjes zenuwachtig voor al het nieuwe dat komen gaat. ’Niet doen’, denk ik verder,.het kan alleen maar beter worden. Niet alleen voor mij maar zeker ook voor jou!
Loesje omschreef het zoals het is: ‘Chronisch ziek zijn, vraagt om chronisch optimisme’. Noem het een vorm van zelfbehoud. Ik noem het zelf het lachtheater. Door de pijn heen, doorgaan, accepteren dat is, wat er is. Want wanneer ik bij de pakken zou gaan neerzitten, kwam ik niet meer overeind en dat laatste is geen optie. Het leven is te mooi. Lach!
Nu de Kerstdagen voorbij zijn gegleden, richten we ons op de jaarwisseling. De oliebollenmix ligt klaar en de champagne ligt koud. Het is de tijd van de goede voornemens, de reclame voor afslank- en afkickproducten.