Precies viertien dagen geleden op een woensdagmiddag reden we vanuit een totaal andere wereld terug naar huis. Nog niets vermoedend over hoe de twee weken daarna zouden verlopen. Misschien staken we daar al de kop in het zand als een struisvogel want dat ik koorts had was duidelijk en hoesten deden we allebei. Tóch waren we nog niet doorgedrongen van de ernst van de situatie. Het hele Corona gebeuren leek nog steeds een overdreven toestand. Iets wat nu de understatement van het jaar blijkt te zijn.
Onderweg naar Tomorrowland (5)
