Je kunt de televisie niet aanzetten of ik hoor de stem van premier Rutte over het nieuwe “normaal”. Ik merk dat ik me er aan begin te ergeren. Het nieuwe ‘normaal’ bestaat net zo min als dat ‘goede’ kanker bestaat. Maar wat is dan nog normaal in deze periode van lockdown en quarantaine? Heel eerlijk? Ik weet het niet, Jij wel?
Andrea Bocelli op het lege plein van de Dom in Milaan, de lege straten van Parijs, Londen en new York, de Passion, paaseitjes in de tuin, een zeurende hoofdpijn en de vieste Indische rijsttafel ooit. Pasen 2020 zal in mijn herinnering blijven als een van de meest intense Paasdagen van mijn leven.
Gisteren las ik een quote op facebook. Het was een Engelse tekst van Thomas . S. Monson. ‘Hope is putting faith at work when doubting would be easier’. Vrij vertaald: ‘Hoop is geloof aan het werk zetten wanneer de twijfel gemakkelijker lijkt’. Deze quote deed me iets. Vraag me niet waarom want het geloof ben ik al een tijdje terug verloren. En toch deed het me iets. Twijfelen we immers momenteel niet allemaal aan de uitkomst en de goede afloop van dit moment?
Snakkend naar adem hang ik op. Telefoneren kost nog steeds veel lucht. Toch was het fijn om mijn verhaal te kunnen doen. Iemand die oprecht luistert naar hoe dit virus wordt onderschat, hoe het letterlijk je adem beneemt, wat het met je doet zowel lichamelijk als mentaal. Ik zucht een paar keer, adem goed in en uit. Langzaam komt er weer rust in mijn gejaagde borstkas. Na twee weken koorts en drie weken binnen is er eindelijk sprake van een langzame maar duidelijke verbetering .
Precies viertien dagen geleden op een woensdagmiddag reden we vanuit een totaal andere wereld terug naar huis. Nog niets vermoedend over hoe de twee weken daarna zouden verlopen. Misschien staken we daar al de kop in het zand als een struisvogel want dat ik koorts had was duidelijk en hoesten deden we allebei. Tóch waren we nog niet doorgedrongen van de ernst van de situatie. Het hele Corona gebeuren leek nog steeds een overdreven toestand. Iets wat nu de understatement van het jaar blijkt te zijn.
Het is dag 10 of 11 in quarantaine of is het dag 12? Het is maar vanaf wanneer ik moet tellen. Ik ben de tel kwijt, gedesoriënteerd en de verveling begint toe te slaan, net als de drang naar buiten te gaan en het verlangen naar een simpele kop koffie met een vriendin, nu ik me langzaam iets beter begin te voelen.
Hoestend word ik wakker. Ik slik een bal met slijm weg en neem mijn temperatuur. Twee piepjes. Dat betekent verhoging tot koorts. In het venster prijkt een temperatuur van 37.8 graden. De eerste dag dat de eerste meting onder de 38.0 graden aangeeft. Vandaag is dag acht in quarantaine.
Paracetamol en ibuprofen op de bon, lege schappen in de supermarkt, wachttijden van dagen voor boodschappen bezorgdiensten, maatregelen die inconsequent zijn en ongepaste schaamte. Er lijkt wel een nieuw virus bijgekomen te zijn. De Corona –gekte. Nederland is op hol geslagen als het om het Corona virus gaat. Blijf liever kalm en gebruik je gezonde verstand.