De laatste week

De laatste week

Revalidatiedagboek deel 10

Wat is het mooi buiten. Bladeren kleuren rood en geel. Ik snuif ik de geur van de herfst op als ik met Tikkel onder de eikenbomen doorloop. De tijd gaat snel. Veel te snel. Mijn gevoel zegt me dat ik een hele periode heb overgeslagen dit jaar maar dat lijkt maar zo. Het zijn de omstandigheden die de jaargetijden in sneltreinvaart voorbij hebben doen gaan. Ik was er maar half bij. De blaadjes dwarrelen met steeds meer hoeveelheden naar beneden net als mijn gedachten met één wezenlijk verschil. Waar de blaadjes hun doel bereiken op de grond, blijven mijn gedachten ronddwalen in de lucht zonder hun doel te bereiken.

lees verder

Over tijd en prioriteit

Over tijd en prioriteit

Revalidatie dagboek deel 8

Inmiddels ben ik over de helft van het revalidatietraject. Ik zou graag willen zeggen ‘De betere helft’ maar helaas voelt dat even niet zo. Waar ik twee weken terug nog piekte, sloeg de positieve bocht weer om naar een warrig dal. Zo erg zelfs dat ik bijna de handdoek in de ring heb gegooid. Bijna dan..  

lees verder

De dag erna(2)

De dag erna(2)

Hoe is het gegaan? Is de vraag als ik thuiskom uit mijn eerste revalidatiedag. “Geen idee”, denk ik suf. Er is geen klinkklaar antwoord. Er is geen goed of niet goed.  Het zit er gewoon op. De aftrap is gemaakt. In alle eerlijkheid ben ik uitgeblust en ben ik gewoon te moe om überhaupt na de te denken over hoe het is gegaan.  “Goed”, zeg ik, en plof op de bank.

lees verder

De zekerheid van de onzekerheid (8)

De zekerheid van de onzekerheid (8)

In een paar weken tijd is ons leven  ineens veranderd in grote onzekerheid. Worden we ziek, en als we ziek worden, hoe erg zal dat dan zijn? Hoeveel doden gaan er nog vallen? Zullen de IC’s deze druk aan blijven kunnen? Zullen bedrijven blijven bestaan? Hoe zal de economie er uit gaan zien? Hoe gaan we  om met die onzekerheid? Een ding weet ik zeker, dat alles onzeker is en daaraan houd ik me vast.

lees verder

Hoop, geloof en twijfel en ja…. liefde (7)

Hoop, geloof en twijfel en ja…. liefde (7)

Gisteren las ik een quote op facebook. Het was een Engelse tekst van  Thomas . S. Monson. ‘Hope is putting faith at work when doubting would be easier’. Vrij vertaald: ‘Hoop is geloof aan het werk zetten wanneer de twijfel gemakkelijker lijkt’. Deze quote deed me iets. Vraag me niet waarom want het geloof ben ik al een tijdje terug verloren. En toch deed het me iets.  Twijfelen we immers momenteel niet allemaal aan de uitkomst en de goede afloop van dit moment?

lees verder

Adembenemend (6)

Adembenemend (6)

Snakkend naar adem hang ik op. Telefoneren kost nog steeds veel lucht.  Toch was het fijn om mijn verhaal te kunnen doen. Iemand die oprecht luistert naar hoe dit virus wordt onderschat, hoe het letterlijk je adem beneemt, wat het met je doet zowel lichamelijk als mentaal. Ik zucht een paar keer, adem goed in en uit. Langzaam komt er weer rust in mijn gejaagde borstkas. Na twee weken koorts en drie weken binnen is er eindelijk sprake van een langzame maar duidelijke verbetering .

lees verder

Onderweg naar Tomorrowland (5)

Onderweg naar Tomorrowland (5)

Precies viertien dagen geleden  op een woensdagmiddag reden we vanuit een totaal andere wereld terug naar huis. Nog niets vermoedend over hoe de twee weken daarna zouden verlopen. Misschien staken we daar al de kop in het zand als een struisvogel want dat ik koorts had was duidelijk en hoesten deden we allebei. Tóch waren we nog niet doorgedrongen van de ernst van de situatie. Het hele Corona gebeuren leek nog steeds een overdreven toestand. Iets wat nu de understatement van het jaar blijkt te zijn.

lees verder

Schrijven is mijn venster naar buiten (3)

Schrijven is mijn venster naar buiten (3)

Hoestend word ik wakker. Ik slik een bal met slijm weg en neem mijn temperatuur. Twee piepjes. Dat betekent verhoging tot koorts. In het venster prijkt een temperatuur van 37.8 graden. De eerste dag dat de eerste meting onder de 38.0 graden aangeeft. Vandaag is dag acht in quarantaine.

lees verder