Wie kent hem niet? De uitdrukking het glas is half vol of half leeg. Wat maakt dat de één zijn glas half leeg is en de ander zijn glas half vol? Wie bepaalt dat? Het antwoord daarop is simpel. Het glas is niet half leeg of half vol. Het glas is vol!
Met een hoofd nog vol met watten door de griep, beland ik ongevraagd in een discussie over negatief of positief. Mensen met dezelfde achtergrond, het hebben van een chronische ziekte, die elkaar openlijk aanvallen over hoe men om dient te gaan met zijn of haar ziekte. Mensen die de ander beschuldigen van “klagen”en mensen die op hun beurt de zon even niet kunnen zien en daarom de misschien wat über positieve mensen niet kunnen begrijpen. Mag je “klagen”als je je ziek en rot voelt? Is het eigenlijk wel klagen? Waar trek je de lijn tussen klagen en uiten van gevoel?
Eigenlijk is het niet zo belangrijk. Zo lang je zelf kan omgaan met de wijze waarop je omgaat met de lasten die je draagt. Je kunt de ander niet voorschrijven hoe hij of zij moet leven. Je kunt hooguit adviseren en dan nog is het aan de persoon zelf wat hij of zij daarmee doet. Leven en laten leven met respect naar elkaar. In de tijd van social media is het zoveel gemakkelijker om overal maar een mening over te hebben en die te uiten. Té vaak zie ik de laatste tijd dat daardoor het respect naar elkaar wordt verloren. Elkaar aanvallen op wat men voelt is eigenlijk iets dat niet mogelijk is. Gevoel is immers iets persoonlijks.Waar de een huilt als hij valt en een schram op zijn knie heeft, zal een ander lachend weghollen en weer een ander tevreden zijn met een simpel kusje erop?
Ik behoorde tot de categorie lachen en zwaaien. Niks aan de hand. Life is good! Peace menn en happy bird. Struisvogelpolitiek was mijn beste masker.Jaren lang heeft me dat overeind gehouden. Positief mens! Hartstikke goed. Tot het masker viel. De struisvogelpartij verloor plotsklaps zijn belangrijkste lid. Mij! Ik kwam erachter dat wat ik deed niet gezond was. Niemand kan 100% altijd positief zijn. Er gebeuren soms dingen in het leven die je verdriet doen. En waarom zou ik dan niet mogen huilen? Het gaat om de gezonde balans. Nú pas leer ik voelen om dingen die ik eigenlijk al in mijn vroege jaren had mogen voelen.
Met therapie probeer ik los te komen van het lachen en zwaaien . De positieve quotes houden mij nog steeds overeind maar tóch zijn ze niet meer mijn leidraad. Er zijn ook gewoon dagen dat het even niet meezit. Hoe gezond is het dan om te uiten wat er dwars zit. Zo kom ik ook eerder tot verwerking. Ik moet zeggen dat ik me er alleen maar menselijker door voel. Positief realistisch is mijn levenswijze.
Het is een kwestie van hoe je het leven bekijkt. Is een glas half leeg of half vol zoals de uitdrukking zegt. De inhoud van het glas wordt mij steeds duidelijker. Ik leef een mooi en vol leven. Er zijn dagen bij dat mijn glas gewoon leeg is. Er zijn ook dagen bij dat mijn glas overloopt met de bekende druppel. Maar als ik eens goed kijk naar het glas dan zie ik het duidelijk voor me…
Mijn glas is niet half leeg, maar ook niet half vol..
Mijn glas is vol! lees verder
