Na een weekend zweven, ben ik weer met beide benen op de grond beland. Het artikel afgelopen zaterdag over de gezondheid blogs in de Telegraaf bracht een wervelstorm aan reacties met zich mee. Vooral veel reacties van dankbaarheid uit de hoek van mede musketiers die blij zijn dat schildklierkanker eindelijk onderwerp van gesprek wordt en ook veel reacties van trots en felicitaties. De een nog hartverwarmender dan de ander. Ongelooflijk wat één artikel teweeg kan brengen. Ik heb me verbaasd over de kracht van de pen.
Eerste Paasdag heb ik de stekker van de computer bewust even uit de muur getrokken. Na de hectiek van de dag ervoor was ik even heel erg toe aan een dag van rust met mijn gezin.Ik ben in alle stilte alleen opgestaan om de tafel gezellig te dekken. Geel tafelkleed, paaseitjes met een gezichtje, aardbeitjes, vrolijke servetten, kaarsje en als finishing touch een bakje narcissen.Mijn drie mannen liggen nog op één oor. Ik geniet van de rust in mijn eerste Paasdag ochtendritueel. Gerrit die gezellig babbelt op de achtergrond. De eieren borrelend in de pan.
Op deze eerste paasdag ben ik gewoon Anke. Moeder en echtgenoot. Geen schrijfster, geen vrouw met een missie. Gewoon ik. Ik voel me vrij en gelukkig. Ik ben oprecht blij dat ik geen BN-er ben. Ik heb maar één dag in een landelijk dagblad gestaan. Morgen ben ik weer vergeten. De kracht van de pen gaat niet langer dan een dag mee. Een BN-er ondergaat al die aandacht dagelijks. Ik mag voor deze mensen met heel mijn hart hopen dat ook zij een paasdag als de mijne mogen beleven. Struinen over een rommelmarkt en dolblij thuiskomen met een pinokkio in een kooitje onder het stof. Muziek luisteren samen met mijn lief, een beetje tipsy worden en gekke filmpjes maken aan tafel waar we gezellig fonduen met ons viertjes.
De kracht van de pen heb ik onderschat. Vanmorgen toen ik de computer na de dag rust weer tot leven wekte viel mijn oog op een mail van een medemusketier. Eén zin die alles omschrijft waarom de pen zó belangrijk is. “bedenk dat er in 2012 nog niemand over schildklierkanker schreef dus wat jij in beweging hebt gezet!” Bam! Met beide benen op de grond. Mijn pen ís belangrijk. Belangrijk voor mensen als de mailschrijfster, de mensen die me zaterdag na de krant berichtjes hebben gestuurd. Voor de relatief kleine patientengroep die zich vaak onbegrepen voelt.
Maar dat is het niet alleen. De pen is ook heel erg belangrijk voor mij! De pen is een volwaardig onderdeel van mijn reis. Het schrijven heeft mij mezelf beter leren kennen.Een betere therapie dan schrijven is er niet. Door te schrijven zie ik zwart op wit voor me hoe ik me voel. Hoe ik daarmee om ga en hoe ik ben veranderd. Een communicatie met mezelf die mij een wetenschap verschaft die ik nooit had kunnen leren in een boekje. De pen heeft van mij een gelukkig mens gemaakt .
Een paar weken terug kreeg ik een prachtig cadeau. Een pen. De gever heeft met dit cadeau zonder dit echt te weten een hele gevoelige snaar geraakt De pen symboliseert voor mij niet alleen communicatie, maar vooral genezing. Míjn genezing! En dat is de kracht van de pen!
Weer genoten van je mooie blog ,en fijn dat je van de Pasen hebt genoten ,
Mooie dag xxx
Dank je wel! Ik hoop dat jouw Pasen net zo goed is geweest.