Ik heb ooit een keer op een schip gezeten bij storm. Een magisch gezicht die golven die over de reling van de boot klotsen, maar ook vreselijk angstig en op zijn zachtst gezegd misselijkmakend. Zo voel ik me vandaag ook. Misselijk en draaierig en groen. Kortom zeeziek.
Met een enorme knoop in mijn maag word ik vandaag wakker. Mijn spieren zijn stijf en ik kom met geen mogelijkheid mijn bed uit. Eerst maar even rustig recht trekken. Met zwabberbenen sta ik even later koffie te zetten. Ik ben er duidelijk niet bij. Ik stop het cupje in de houder, druk op het knopje en loop zonder na te denken weg. Alsof iemand me een por geeft draai ik me snel om. Geen kopje!!!! Vlug zet ik het kopje eronder. Ik pak een nieuw cupje steek hem in mijn mond.. gaat lekker.. Brrrr en dat op de nuchtere maag. Tóch is dat niet de reden waarom ik vandaag zo groen zie.
Na mijn lezing van mijn boek Goede kanker bestaat niet! werd ik aangesproken door iemand van IQ healthcare. IQ healthcare is een onderdeel van het Radboudumc. Een wetenschappelijke afdeling die zich inzet voor kwaliteitsverbetering binnen de zorg. De vraag was of ik ergens in april nog eens iets zou willen lezen. Ik was toen zo zenuwachtig en nog hyper van de lezing dat ik eigenlijk niet wist waar ik ja op zei. Pas een maand later begreep ik pas waar ik eigenlijk aan was begonnen.
Het Celsus Invitational Conference Waar ook volleerde sprekers als Ab klink en minister Edith Schippers aanwezig zullen zijn. Celsus, academie voor betaalbare zorg is het expertisecentrum in Nederland op het gebied van betaalbare zorg. Ik zou een eigen blog schrijven vanuit patiëntenperspectief waarmee ik een beeld schets van de kanteling in de zorg zoals ik deze heb ervaren heb tijdens mijn ziekteperiode en nu bij mijn herstel. Dat blog ligt nu klaar om gelezen te worden als de opening van het congres over twee dagen.
Twee dagen!!?? Als een mokerslag in mijn maag komt dat besef vanmorgen bij me binnen. En sindsdien zie ik groen van misselijkheid. Alle doemscenario’s passeren de revue als ik aan a.s. donderdag denk. Wat als de trein vertraging heeft? Wat als ik struikel over mijn hakken? Wat als ik ga stotteren of rood wordt. Nou ja, dat laatste zit er dik in. Van alle sprekers ben ik de enige leek en waarschijnlijk te herkennen aan de rode vlekken in mijn nek.
Ach wat zou het. Dan maar rode vlekken. ik ben de mens die ik ben en dat is ook de reden waarom ik daar mag staan. En dat is een enorme opsteker. Ik mag mijn statement over brengen, mijn visie over de patiënt als middelpunt in de zorg. Mijn visie over nazorg en communicatie. Ik ben van mening dat zorg op maat en goede begeleiding veel leed en kosten kan besparen. Dus ook al ben ik geen volleerde spreker, ik ben naast gewone burger en patiënt ook een deskundige. Ervaringsdeskundige in ziek zijn. En vandaag komt daar zeeziekte bij…Gelukkig ben ik wel zwaarder weer gewend en heb ik zeebenen ontwikkeld. Ik vertrouw erop dat ik zonder omvallen mijn taak volbreng. Hijs de zeilen! Alle hens aan dek!
Rustig ademhalen op het ‘scheepsdek’ en je blik richten op de horizon Anke. De meeuwen rond je hoofd halen de visjes voor je binnen. Wanneer de golfslag weer normaal is, dobber jij ook weer lekker rond! Veel succes donderdag!! *wees maar trots op jezelf* 😉
Dank je wel Jannie, Echt ontzettend lief! Ik ben trots maar nerveus tegelijk. Gelukkig heb ik zeebenen!
Iedere keer als ik je blog lees verbaas ik mij hoe je al schrijvend uit het dal kruipt en heel positief eindigt. Dat is je kracht en die zal altijd voor overwinning zorgen. Wees trots op jezelf . De zijlen kunnen in top !
adem in … adem uit … en KEEP ON SMILING 😉
🙂 altijd!!
Ik weet zeker dat het je gaat lukken.
Laat ze maar eens een poepie ruiken.
En ook de ervaren sprekers zijn ooit een keer met de eerste keer begonnen. En het zijn net mensen….
Zal aan je denken. Xxx
Thnx Dees! xx
Mooi Blog Anke. Geschreven op de 21e, over twee dagen, dat is dan morgen. Ik zal aan je denken. Weet dat als het spoor je tegenhoudt, de wereld heus wel zo flexibel is daar een oplossing op te bedenken 😉
Ik vind het zelf zo’n ingewikkeld thema, die behoefte aan maatwerk en de roep om eigen regie als patient. Of gaat het daar niet over? Ik vind het zo lastig dat in die discussies het over ‘de patiënt’ gaat, terwijl niet alleen mensen verschillen, maar ook een mens slechts uit momentopnames bestaat. Wat die behoefte inhoudt en wie die patient is groeit mee met de ervaringen die de patient ondergaat.
Dapper hoor, dat je daar staat morgen. Suc6!
Wat een lieve reactie dank je wel! Een ingewikkeld thema is het zeker. En ja ieder mens is anders met eigen behoeften ed. Ik hoop juist dat er meer oog komt voor de individuele patiënt..Liefs Anke
Je hebt voor hetere vuren gestaan….steeds overwonnen…donderdag is een ‘eitje’ en het is een compliment voor jou, zo moet je maar denken. ‘Puh’ aan iedereen, hier ben ik 🙂
Succes Anke, je kunt het xxx
Lief Ellie! Dank je wel xx