Ik ging voor wondcontrole en kwam terug met kanker. Totaal onverwacht kreeg ik een diagnose waar ik van te voren helemaal niet over na had gedacht. De nodus die in mijn hals zat was immers goedaardig, zo had de punctie een paar maanden eerder uitgewezen. Dat ik toch onder het mes ging om de nodus te verwijderen was puur omdat het in de weg zat. Het ding drukte op mijn luchtpijp en op mijn stembanden en bezorgde me flink wat last. Op 12 april werd ik geopereerd. De rechterhelft van mijn schildklier werd verwijderd. Twee weken later ging ik nietsvermoedend op wondcontrole. Het knoopje van het hechtdraadje irriteerde behoorlijk dis dit bezoek aan de arts zou me alleen maar opluchten. Amper 10 minuten nadat we de artsenkamer ontspannen in gingen, kwamen mijn lief en ik er stil en bedrukt weer uit met de diagnose schildklierkanker. “Goede kanker” zo werd het genoemd. Stom, dacht ik, Goede kanker bestaat niet!
Inmiddels zijn we 8 jaar verder. Veel van wat er vanaf het moment van diagnose tot nu is gebeurd, zit ergens ver weg in mijn geheugen verstopt. Soms op onverwachte momenten herinner ik me flarden. Veel denk ik er ook niet meer aan maar dat hoeft ook niet. Ik heb twee boeken die me herinneren aan de diagnose, de operaties, de radio actieve jodium behandeling, het instellen van medicatie, het ziek zijn, het verdriet, de angst en onzekerheid, het verlies maar ook hoe ik er weer boven op kwam, de mooie dingen van het leven, hoe mijn boek vertaald werd in het Engels en de hele wereld door reisde. De impact die mijn boeken hebben gehad op mijn eigen herstel maar ook op anderen. Medemusketiers.
Actief schrijven doe ik niet meer. Waarom niet? Ik heb er geen direct antwoord op. Schrijven was een ontlasting, gaf rust en acceptatie. Ik denk dat ik die berusting niet meer nodig heb. Tenminste niet vanwege de gevoelens rondom de schildklierkanker. Het is klaar. Ik ben schoon en onder controle. Mijn medicatie is redelijk stabiel ingesteld op een vreemde uitspatting na zoals vorig jaar tot ik besmet was geraakt met Covid 19. Bloedwaarden vlogen ineens zwaar uit de bocht maar zijn na een paar maanden spontaan weer hersteld. Restklachten zijn er helaas nog steeds. Het is een kwestie van er mee leren leven, accepteren en doseren. Ik mag mezelf gelukkig prijzen met de afloop zoals hij is. Ik hoor nog steeds te vaak dat het ook heel anders kan. Als het me iets heeft opgeleverd is het wel een enorme dosis zelfkennis en zelfreflectie en blijf ik volledig staan achter mijn woorden dat een “goede” kanker echt niet bestaat!
Mijn boeken nog niet gelezen? Bestel ze via de reguliere boeken verkoopadressen of via de uitgevers De graaff uitgeverij en Droomvallei uitgeverij