Een miljoen jaar geleden..

afb: gratis pixabay.com

Dit jaar had ik allesbehalve zin in het schrijven van een reflectie van of een stilstaan bij hoe mooi of lelijk het jaar wel niet was. Voor mij gaat het jaar de boeken in als een van de dieptepunten van de afgelopen 48 jaar dat staat vast. Tóch?

In een jaar waarin niets meer hetzelfde is, luister ik net als altijd naar de top 2000. Weliswaar minder intensief en geboeid als andere jaren, maar ik kon het niet laten hem op te zetten. In stil protest had ik me voorgenomen om het niet te doen. Protest tegen dit jaar, tegen alle veranderingen,  het feit dat oud en nieuw niet traditioneel gevierd mag worden met de vrienden waarmee we ieder jaar het jaar mee uit gaan, het vuurwerkverbod en zelfs  “mijn nummer 1”die geen nummer 1 meer is. Zelfs het hapjes maken is vervangen door gourmet. Misschien moeten we dan ook maar om 5 voor 12 naar bed gaan en ranja drinken in plaats van champagne. Nee, in mijn irritatie dwaal ik af…

Terug naar de Top 2000. Het lijkt een soort van verslaving te zijn wanneer de Top 4000 van Radio 10 na de Kerstdagen voorbij is, de radio op station 2 te zetten. Raar hoe nostalgie me altijd weer weet te grijpen. Hoe nummers die ik het hele jaar door op You Tube kan opzetten of kan draaien in de jukebox worden beluisterd alsof ze nooit op de radio komen. Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar alles wat de muziek bij me oproept. Sommige roepen ronduit irritatie op, sommige tranen en bij sommige gaat zonder het te willen toch het “reflectie” knopje aan.

Zo schalt ineens Adele door de huiskamer met haar prachtige “ A milion years ago”. De woorden  van het refrein pakken me voordat ik er erg in heb.


Ik wens dat ik een beetje meer kon leven
Opkijkend naar de hemel, niet alleen de grond
Ik voel me alsof mijn leven aan mij voorbij flitst
En alles wat ik kan doen is kijken en huilen
Ik mis de lucht, ik mis mijn vrienden
Ik mis mijn moeder, ik mis het toen
Het leven een feestje was om vergooid te worden

Maar dat was een miljoen jaar geleden (Adele)

Als dit jaar iets heeft opgeroepen is het wel een groot gemis.
Het lijkt inmiddels een miljoen jaar geleden dat we zorgeloos  en vrij een leven leefden dat we als vanzelfsprekend beschouwden. Zonder te waarderen hoeveel het waard was een kus gaven aan een jarige of als we ergens op visite gingen. Met honderden tegelijk de lucht in gingen op weg naar verre oorden. Dansten en zongen op de maat van de muziek en bier over elkaar heen gooiden bij een concert, uit eten gingen, gewoon omdat we even geen zin hadden om te koken. De winkels leegkochten zonder een kapje op je gezicht, argeloos tegen elkaar aanbotsend omdat we elkaar in de haast niet zagen.

Hoe anders is het nu. En nee dat stopt niet als we overgaan in een nieuw jaar. Wat dat betreft is dat vuurwerk waarin we anders vrolijk het jaar in knallen vol lege bladzijden nu zelfs een soort van misplaatst. Een sterretje vol hoop lijkt toepasselijker. Een sterretje om te gedenken en een sterretje dat de donkere nacht heel even verlicht om geruisloos over te gaan in een jaar waarin we nog steeds veel afstand zullen voelen.

En toch is daar de hoop. Dat alles weer wordt als die miljoen jaar geleden. Dat we weer knuffelen, zingen en dansen. Wat ik hoop is dat wat we hebben geleerd te waarderen door het gemis niet weer als vanzelfsprekend gaan beschouwen. Dat we dankbaar zijn voor hoe mooi liefde is, hoe warm een knuffel, hoe gelukkig het spontane maakt.

Dit jaar waarin de Corona toeslag, waarin ik ziek werd, maar ook weer langzaam opkrabbelde, ben ik gaan zien dat grenzen soms worden bereikt. Dat je daar niet overheen moet gaan maar moet zien dat een tandje minder veel effectiever is. Kwantiteit is geen betere kwaliteit. De specialist kan ook niet alles maar is goed in specifieke zaken. Dit jaar heb ik de tijd gekregen om te verwerken. Duidelijkheid gekregen in wat ik kan, wil en vooral niet meer wil. In die context ga ik het nieuwe jaar vol vertrouwen in mezelf in.

Ik wens iedereen een jaar toe waarin we zo gezond mogelijk blijven maar vooral een jaar waarin we weer zien wat belangrijk is en dat is elkaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: