Na een spookachtige eerste nacht in onze bed & breakfast worden we wat gedesoriënteerd wakker. The Queen kijkt ons vanaf de muur geruststellend aan. Vanuit de keuken beneden komt de geur van versgebakken eireren en spek. Nieuwsgierig loop ik naar beneden. Een vriendelijke man wenst me een goedemorgen toe. Hij noemt zijn naam maar ik ben hem meteen weer vergeten. De rest van ons verblijf in ons ‘spookhuis’noemen we hem Cookie. Ik leg hem uit dat de gastendoekjes toch echt te klein zijn om mijn ietwat brede lijf te drogen. We lachen er smakelijk om en binnen vijf minuten liggen er 4 dikke grote handdoeken in de badkamer.
Cookie blijkt een gezellige kletskous van oorspronkelijk Noorse origine. De mooiste verhalen komen ter sprake terwijl hij onze pancakes en roereieren bakt. Van snel Toronto ontdekken komt niets terecht. Voor deze kok moet je tijd uit trekken. Na een uurtje lopen we richting de hop on hop off bus die we al in Nederland hadden geboekt. Onderweg bezoeken we eerst de botanische tuin die op de route ligt. Het ligt in een park vol met eekhoorntjes. Een oase van rust midden in het geruis van de stad. De opstapplaats doet ons heel erg denken aan Times Square in New York met de grote lichtschermen en billboards. De bus blijkt dé manier om een stad als Toronto te bezoeken. Je stapt op en af waar je wilt en ondertussen wordt je op een leuke manier geïnformeerd over de ins en outs van deze wereldstad. Onze eerste stop is Casa Loma. Casa Loma ofwel “Huis op de heuvel” is een landhuis / kasteel opgericht door Sir Henry Pellatt in 1914. In 1930 werd Casa Loma een officiële toeristische attractie nadat Sir Henry failliet raakte. Het heeft een prachtige Franse tuin, een ondergronds gangenstelsel en een wijnkelder. Er zijn inmiddels een hele reeks aan films opgenomen zoals de X-men, Chigaco en Cocktail en is nu één van de meeste bezochte attracties in Toronto. Wat mij betreft een aanrader!
De volgende stop is China town. Volgens velen een must see, maar wij zijn er nog steeds niet achter waarom. We stapen weer gauw op. Vanuit de bus zien we enorm veel van de stad maar wat vooral opvalt is de vriendelijkheid en de relaxte manier waarop mensen bewegen en praten. Een verademing tegenover de drukte van bijvoorbeeld New York of Amsterdam. Er lijkt geen snelheid of stress te bestaan. We doen ideeën op voor de volgende dag en laten ons door de bus verder rijden naar de Distillery District. De Distillery District is echt een heel sfeervol plekje in Toronto. In de negentiende eeuw was er veel industrie in de stad. Veel van de fabrieken in Toronto zijn gesloopt Gooderham and Worts Distillery uit 1832 uitgegroeid tot de grootste distilleerderij van de wereld is niet gesloopt . In de beste jaren werd er bijna acht miljoen liter whiskey gestookt, waarvan het grootste deel voor de export bedoeld was. Na de sluiting van de distilleerderij zijn er scenes geschoten voor meer dan achthonderd films en televisieseries. In 2001 kocht het bedrijf Cityscape Holdings Inc. het gebied op en werd het Distillery District omgetoverd tot een gezellige plek met barretjes en winkeltjes waarbij het karakter van weleer behouden is gebleven.
Omdat regen dreigt en we nog op zoek willen naar kaartjes voor de CN tower de volgende dag besluiten we de bus weer terug te pakken naar het Eton Centre op “Times Square” waar onze dag begon. Regen blijkt een understatement. Met bakken valt de regen even later uit de lucht. Ach we mogen niet klagen. Voordat we in Toronto aan kwamen bleek het twee maanden achter elkaar geregend te hebben. In het Eton Centre zoeken we een restaurant op om te eten. Bij Nordstrom blijkt een heerlijk restaurant te zitten waar ze fantastische cocktails serveren. Ik bestel een “Empress” en ik voel me er ook één! Helaas duurt dat slechts totdat we de regen weer in moeten en we als een stel verzopen katten moe maar voldaan bij ons ‘spookhuis “aankomen. Dit was een eerste volle topdag!