Key West, paradijs op aarde. Reisblog Florida 02 (25 juni 2018)

Na een voor Amerikaanse begrippen goed ontbijt waarbij mijn lief zijn hart kan ophalen omdat hij zelf wafels kan bakken, vertrekken we naar Key West. Een 200 kilometer( 166 mijl) lange rit over de US Highway 1  dwars door de oceaan.  40 eilandjes worden door middel van 42 bruggen aan elkaar gelinkt met als laatste eiland Key West. In dit tropische paradijs waan je je nergens anders dan in de Cariben

Halverwege de weg belanden we net als de dag ervoor in een tropische storm. Weer kunnen de ruitenwissers de hoeveelheid water nauwelijks aan. We nemen alle tijd om de rit te maken. Hoewel ik al maanden in mijn hoofd heb dat ik deze weg wil rijden, wint de nevositeit het van mijn hart. Ik wil wel, maar durf echt niet. Misschien heb ik toch nog net te kort mijn rijbewijs om deze sprong te wagen. Alles wat we tegen komen is even indrukwekkend. Van de Everglades tot de nog duidelijk zichtbare verwoesting van Huricane Irma in september 2017. Vooral wanneer we door Marathon rijden krijgen we een behoorlijke indruk van de kracht van deze storm. Huizen verwoest, palmbomen platgewalst of geknakt  als een  luciferhoutje, boten in de voortuin gelanceerd en de bewoners van de aardbol verdwenen.

We zijn toch nog iets te vroeg om in te checken wanneer we in Key West aankomen, maar de eigenaar van het Truman Hotel doet niet moeilijk en wijst ons onze kamer en een eigen overdekte parkeerplaats toe. Alle kamers liggen rond de tuin en het zwembad in het midden. De kamer  is enorm ruim en prachtig ingericht.

Na een kleine opfrisbeurt duiken we Key West in. Met de plaatstelijke lekkernij, Key lime pie on a stick, bezoeken we als eerste het zuidelijkste puntje van Florida, The most southern point. Vanaf dit punt is het slechts 90 mijl naar Cuba. Het toerisme is nog niet echt op gang gekomen. Normaliter sta je een uur in de rij om bij het Southernmost point op de foto te gaan. Wij zijn na nog geen 10 minuten wachten al aan de beurt. Een paar Rotterdammers maken voor ons een foto van ons tweetjes.

 

Op slakkentempo lopen we naar het huis van Ernest Hemingway, de schrijver van o.a. The old man and the sea en door Duval street, dé straat in Key West, waar het vooral in de avond veel vertier biedt door de talloze barretjes, restaurantjes en bijzonder winkeltjes en kunstgalleriëen. Met een goede 45 graden is het te heet om verder lang rond te blijven lopen op dit eiland. We proberen afkoeling te vinden in de oceaan, maar deze lijkt wel een bad van 36 graden. Bij Denny’s duiken we naar binnen de airco in. De serveerster ziet dat we in need of water zijn en komt snel met een halve liter ijskoud water aanlopen. Daarnaast bestellen we een milkshake en een smoothy. Even later duiken we het zwembad in bij ons hotel waar we visite krijgen van ‘Flip de gifgroene leguaan”

In de avond zoeken we het vertier in Key West. Daar hoeven we niet lang naar te zoeken want Duval street ligt om de hoek van ons hotel. Bij Margaritaville eten we een famous cheesburger en drinken we uiteraard de signature drink, Margarita. We liggen krom bij de videoclip van Deana Carter, “Did I shave my legs for this”. Vooral voor huismoeders erg herkenbaar.  Na het eten lopen we naar Mallory square waar we mooi op tijd zijn voor mooiste zonsondergang die we ooit hebben gezien. Hand en hand nog onder de indruk van dit natuurwonder, lopen we verder naar ‘Sloppy Joe’s”, dé bar van Key West voor een paar cool Corona’s onder het genot van live music on stage. Amerikaanser wordt het niet, zeggen we lachend tegen elkaar. Dat we dit op deze reis nog vaker tegen elkaarzullen gaan zeggen, weten we dan nog niet.

De volgende ochtend ontbijten we heerlijk relaxed bij de pool van het hotel en maken kennis met een paar Engelsen die ons vertellen dat er een kerkhof in de buurt moet zijn die grappige teksten op de graven heeft staan als: “I told you I was sick.  We denken er aan om daar na ons bezoek aan  de plaatselijke vlindertuin heen te gaan. In de vlindertuin zien we de mooiste vlindersoorten, flamingo’s, vogels en schildpadden. Ook de voorkant van mijn boek mag ik in levende lijven aanschouwen. Onder de indruk van al het kleurrijke gefladder om ons heen, gaan we midden in de tuin op het bankje zitten.  Gewoon genieten.

Na het uitchecken willen we nog een bezoekje brengen aan het kerkhof maar de hitte en gebrek aan parkeerplaatsen, gooit roet in het eten. Misschien ook beter anders had er op mijn steen gestaan:’Too hot to handle”.

Volgende stop …Tavernier,  Key Largo

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: