Het sneeuwt witte hondenharen in mijn huis. Een zacht donslaagje vormt zich over mijn vloer. De stofzuiger maakt overuren. Het is tijd om de wintervacht af te schudden. Mopperend veeg ik de haren van mijn petrol blauwe bank. Vanuit haar mandje kijkt mijn kleine haarbal me schuldig aan.
Het is om gek van te worden. De hondenharen blijven aan mijn sokken hangen, en ik loop ze ongemerkt door het hele huis. Als ik de vloer heb gestofzuigd begin ik hoopvol aan het kleed maar wanneer ik het kleed heb onthaard en me omdraai, liggen de haren weer op precies dezelfde plaats als waar ik ze net heb weggeveegd.
Oke het is tijd voor rigoreuse maatregelen. Met een speciale kam die doordringt tot de onderste haarlaag, kam ik over Tikkel haar rug. Binnen een paar minuten ligt er een flinke haarbal op mijn vloer. Ik blijf kammen, “er zal toch wel een keer een eind aan komen”. De haren lijken wel ter plekke gewoon weer aan te groeien. Ik zie geen enkel verschil aan de vacht van Tikkel, maar de haarbal op de grond, groeit en groeit. Nog even en er ligt een complete hond aan haren. Tikkel trekt haar jas uit zoals een slang zich van zijn oude huid ontdoet.
En briesje wat door de openstaande buitendeur naar binnen waait, waait de haarbal de kamer in. Zuchtend pak ik de stofzuiger. Twee oren drukken zich strak tegen haar hoofdje aan en twee angstige ogen kijken me haast smekend aan. “Niet weer dat enge ding aan vrouwtje! ”Sorrie meis”, zeg ik, “maar de haren vliegen straks om onze oren heen”. Gedwee gaat ze zitten alsof ze wil zeggen, “vooruit dan maar”. Op de allerlaagste stand zuig ik de haren weg. Nieuwsgierig drukt ze haar neus tegen de stofzuiger. “Moet ik jou ook stofzuigen?”Terwijl ik de stofzuigerslang op haar ruggetje heen en weer laat glijden, gaat haar hoofdje helemaal naar achteren. Genietend laat ze rug masseren en haarvrij zuigen.
Het duurt niet lang want als er haren bij haar voeten belanden en ik de stofzuiger te dicht op haar tenen plaats, vliegt ze er als er een speer vandoor. Het is mooi geweest. Ik laat haar buiten even lekker uitschudden. Op de grond ligt een deken van haren. Met één slurp vliegen ze de slang in. De stofzuigerzak zal wel vol zitten. Terwijl Tikkel buiten geniet van eindelijk droog weer, schenk ik mezelf maar een bakje koffie in. Die heb ik wel verdiend.
Als ik net zit komt madam weer vrolijk drentelend met een beestje in haar bekkie naar binnen. “Hallo vrouwtje, je denkt toch niet dat je rustig koffie kunt drinken? Spelen!” Nonchalant gooi ik het beestje door de kamer, de haren vliegen door de lucht. Neeeee! Ik ben vergeten de speeltjes mee te zuigen. … zucht…
leuk geschreven Anke, ik heb het met een grote grijns gelezen ~ herkenbaar overigens, mijn kat is er ook aan begonnen…
Hallo Lieve Tikkel.
Hier hebben ook een “beestje” die behoorlijk aan het verharen is; “Ik” “zei onze poes Poezzie. Ik wordt af en toe door het baasje gekamd maar echt leuk vind ik het niet, niet dat ik krab of bijt of zo maar ik blijf niet stil liggen” Jammer, want het baasje is sterker dan ik! (Hij doet mij geen pijn maar houd mijn koppetje onder zijn arm, zodat ik niet kan draaien” Ook bij mij vliegt er een haarbal door de tuin, achteraf, als ik gekamd ben, ren ik altijd naar binnen (Baasje doet mij buiten kammen) als ik “bekomen” ben, krijg ik wel meestal een lekker “snoepje” van het baasje, of kindje en heel veel aandachtjes, want mijn vachtje lijkt dan nog zachter (Dat vind ik dan wel weer fijn, heel veel geaaid worden!). Het vrouwtje wordt ook gek van mijn haartjes, ze doet dan ook elke dag met dat “enge rode ding, wat heel veel herrie maakt” stofzuigen! Ik vind het maar niks, z’on ding! Ik vind jou daarin tegen wel stoer, dat je je laat stofzuigen ,door z’on herrie ding! Ik vind het leuk om met z’on “zilveren” propje te spelen… maar veel spelen doe ik niet (meer), ik ben namelijk al een oud poesje. Heb jij ook een eigen dekentje op de bank? Of mag je niet van je baasjes op de bank? Ik heb op de 3 zitsbank, in het midden, een eigen dekentje… en daar slaap ik veel op, haha, het vrouwtje en het kindje moeten op de punt van de bank gaan zitten, want mijn dekentje neemt een hoop ruimte in beslag. Hoop nog meer van je te lezen ,stoere Tikkel, een poot van Poezzie.