Dat je in sommige opzichten een ervaringsdeskundige wordt van je eigen lijf blijkt maar weer eens te meer als ik vanmiddag thuis kom van een bezoekje aan de huisarts. Nadat in 2012 de diagnose schildklierkanker klonk, ben ik opgeroepen voor de griepprik. Zo ook dit jaar. Vorig jaar heb ik de dans goed ontsprongen. Waar collega’s , vrienden en kennissen bij bosjes vielen, kreeg ik alles behalve de griep. Dus toen de oproep op de mat lag, aarzelde ik geen moment en heb ik vorige week het prikje gehaald met de euforische gedachte dat ik ook dit jaar weer door de epedimie heen zou kunnen fietsen. Mij gaat niks gebeuren!
Nog geen paar uur later lag ik rillend op de bank. Een beetje ontgoocheld dacht ik nog dat de griep misschien tussen mijn oren zat, maar toen de koorts de volgende dag op liep tot een hoogte van 40 graden heb ik me toch maar overgegeven aan het simpele feit dat deze griepspuit zijn doel compleet voorbij is gegaan. Gewapend met sapjes, dropjes, paracetamol en een dikke deken heb ik de bank gebombardeerd tot mijn ziekbed. De huisarts legde me uit dat de griepspuit er niets aan kon doen. Dat kleine beetje wat ze inspuiten veroorzaakt geen griep. Waarschijnlijk had ik al iets onder de leden. De Griepspuit heeft versterkt wat er al aanwezig was.
Ik denk terug aan de dagen voor de griepprik. Ik was wat koortstig af en aan. Maar sinds de schildklier is verwijderd vanwege schildklierkanker, is dat bij mij de normaalste zaak van de wereld. Hoe peil je dan of je iets onder de leden hebt en wanneer wijt je iets aan de afwezigheid van je schildklier? Ik moet eerlijk bekennen dat ik mezelf dat vaker afvraag en dat me dat soms onzeker maakt. Ik weet het antwoord er gewoon niet op. Ik niet alleen. Ook mijn huisarts weet dat niet. Bij twijfel aan de bel trekken zo luidt het advies.
Die twijfel groeide in de dagen na de griepspuit. Ik werd goed ziek. Ik kreeg pijn op de meest vreemde plaasten. Ik wist niet dat knokkels bijvoorbeeld zo veel zeer konden doen. Ook onder in mijn rug ontwikkelde zich een vervelende zeurende pijn en een benauwdheid alsof ik een fervent zware sjagroker ben. Daar zette de twijfel zich om in een ik weet het zeker. Na 4 keer een longonsteking te hebben gehad herkende ik ‘m op een kilometer afstand. Deze ongenode gast had ik liever buiten laten staan. Er zit maar één ding op. Antibiotica en uitzieken. En hoewel de huisarts het liefdevol opnam voor de griepspuit die hier immers niets aan kon doen, moet ik eerlijk bekennen dat ik voor een volgende keer nu al genezen ben.
Beterschap! Hopelijk snel weer beter.
dank je wel! Daar ga ik voor
Omdat ik vorig jaar bronchitis had, kwam ik in aanmerking om de griepspuit te halen. Ik twijfelde enorm omdat ik die nog nooit had gehad.
Mijn huisarts raadde het mij af. Ze zei, het geldt niet voor alle soorten griep en je kunt van de spuit ook nog goed ziek worden.
Dat laatste vond ik maar raar maar gaf de doorslag om het niet te doen.
Dit was mijn ervaring Anke. Het blijft een moeilijke beslissing, zeker in jouw geval want als het de vorige keer goed is gegaan dan denk je daar niet aan maar ik snap dat, nu je zo ziek bent geworden, volgend jaar het laat. Maar als je het dan niet doet en je krijgt erg de griep dan denk je misschien had ik maar wel… Het blijft moeilijk, ik zou het nog eens goed overleggen met de huisarts.
Ik denk dat jij jouw lijf heel goed kent en dat de zin die jij schrijft klopt: Waarschijnlijk had ik al iets onder de leden. De Griepspuit heeft versterkt wat er al aanwezig was.
Ziek goed uit Anke en ik wens je heel veel beterschap! Pas goed op je zelf en een warme knuffel van mij.
Liefs Hiltje
Dank je wel. Een warme knuffel doet vast wonderen. Komt goed en wie weet schrijf ik volgend jaar een succesverhaal over de griepspuit.
Wat een pech! vlg. mijn wijsheid heeft jouw griep niks met de griepprik te maken. Hoop voor je dat de antibiotica snel zal aanslaan. Beterschap! X
Dank je wel. Ik denk ook dat het pech is