Op ontdekkingsreis naar mezelf, calm after the storm

Na de krachtmeting in de ring ben ik moe. Moe maar wel voldaan. De strijdlust  komt weer langzaam aan terug. Ik voel de wil weer door mijn aderen vloeien.En  als ik in de spiegel kijk, zie ik een kleine twinkeling van hoop en kalmte in mijn  ogen die al een lange tijd niet meer heb gezien. Een soort van kalmte na de storm.  Grappig want juist als ik hieraan denk, klinkt op de achtergrond het nummer  Calm after the storm van the Common Linnets. Gevalletje toeval bestaat niet?

De storm die een paar dagen over ons land heen raasde is gelukkig weer wat gaan  liggen.
Ik houd niet van storm! Geen idee waarom, maar ik word er onrustig van. Van  kind af aan waait het bij mij van binnen even hard als diezelfde wind die buiten door de bomen raast. Het is niet dat ik bang ben voor de storm. Dit zit veel dieper. Storm verooorzaakt een onrust die ik niet kan uitleggen. Een wind die door mijn botten waait en zo koud is dat ik niet meer warm wordt.

Toch heb ik dit keer de storm getrotseerd. Ondanks de onrust en het feit dat ik nachten niet heb geslapen door het geklepper van de wind, ben ik er doorheen gegaan. Ik had een belofte gedaan. Beloftes mag je niet breken dus ben ik door de storm heengegaan om mijn belofte na te komen. En dat heeft me meer gebracht dan een mooie ontmoeting en een goed gevoel. Met de wind in de haren en de regen striemend tegen mijn gezicht liep ik voor het eerst sinds een lange tijd gelukkig door de stad heen. Een uurtje ben ik maar weg geweest. Maar in dat uurtje lijkt het alsof de innerlijke onrust die ik bij me droeg is weggewaaid in de storm.

En nu een dag of twee later zit ik lekker opgekruld bij de verwarming naar buiten te kijken. De takken van de boom achter mijn huis wiegen rustig heen en weer op de wind.Donkere wolken drijven zachtjes voorbij. Ik voel me gelukkig.Ik heb zojuist gezellig een bakje koffie gedronken met mijn allerbeste vriend.

Het begint te regenen en de takken van mijn lievelingsboom zwiepen harder en harder. De onrust in de lucht neemt weer toe..,  en ik.?
Ik voel nog niks van deze toenemende onrust. Ik heb een mooi boek te lezen, en geniet van mijn verse tulpjes die ik mezelf cadeau heb gedaan. Mijn vogeltje kwebbelt gezellig naast me en ik ben helemaal kalm. Dit ga ik zo vast proberen te houden, denk ik bij mezelf terwijl ik de verwarming nog iets hoger zet en de radio aan doe. Ik moet meteen glimlachen, want op de radio klinkt..
Calm after the storm.