Januari vind ik altijd de vreselijkste maand van het jaar. In de eerste plaats omdat januari de maand is na mijn meest favoriete maand december. Ik tel nu al weer af naar de kerst. Maar januari duurt altijd zo lang. Om het feest compleet te maken ben ik aan het einde ook nog jarig. En koud dat die maand is! Meer als anders verlang ik naar warmte net zoals Olaf de sneeuwman in de film Frozen. De lente en de zomer kunnen niet snel genoeg beginnen.
Sinds mijn schildklier is verwijderd lijkt januari kouder dan ooit. De verwarming valt er niet tegen op te stoken. Het lijkt alsof de kou in mijn botten trekt. Mijn vingers zijn koud en stijf terwijl ik probeer te typen. Rillend zet ik nog een kopje thee voor mijzelf en mijn zieke zoon die net als ik een tijdje geleden een longontsteking heeft gekregen na de griep. De lucht is wit en ijzig. Er lijkt sneeuw in de lucht te zitten. Mijn zoon rilt net zo hard als ik. Hij van de koorts en de griep, ik van de kou We lijken net twee ijslollies in de winter.
Het is niet alleen de temperatuur buiten die het zo koud maakt. Van binnen lijk ik ook bevroren. Koudwatervrees lijkt het op. Of de kou die je voelt wanneer je iemand hebt verloren die diebaar was. Dat laatste gevoel is me helaas veel te bekend. Al veel te vaak heb ik afscheid genomen van dierbaren. Ook nu voelt de kou in mijn lichaam als een afscheid. Niet een afscheid van een geliefde gelukkig, maar evengoed een afscheid. Een afscheid van iets wat me gewoon was. Een leven dat ik heb geleid wat staat te veranderen. Met alles wat daar bij hoort.
In het besef wat mij buiten de winterkou dit akelig bevroren gevoel geeft, bedenk ik dat ik het maar beter heel gauw warm kan gaan krijgen. En wel nu! Nog in januari. Als ik op de zomer moet wachten dan duurt dat echt te lang. Ik moet erop vertrouwen dat een afscheid, een nieuwe weg inslaan niet per difinitie nadelig is. Diep van binnen weet ik dat ook wel, maar de ene dag dringt dat meer door dan de andere.
De positieve quotes die ik sinds ik schildklierkanker kreeg, dagelijks op zoek over een nieuwe weg inslaan, het openen van deuren geven me houvast. Er zit een grotere kern van waarheid in dan ik vroeger dacht. Ik begin te zoeken op positive, strenght en happy.. de mooiste warmen woorden komen aan me voorbij. Voor nu helpt het. Het is maar iets kleins en toch doet het iets goeds met me. Op youtube zoek ik op songs die me een warm gevoel geven. Hoe mooi is dat bij de eerste klik op de enter toets juist “Let it go” van Disneyfilm Frozen omhoog komt bij het zoeken. Alsof Olaf zelf meekijkt over mijn schouder..
Volgens mij zit je op het goede spoor Anke, zonder vertraging over de met rijp bedekte rails op weg naar de zon!