Op ontdekkingsreis naar mezelf,  In de lift.

Terwijl ik nog aan het aansterken ben van een longontsteking verzink ik mezelf in gedachten over de afgelopen jaren.  Ik bevind mezelf in een lift die me alle verdiepingen van het leven laat zien.
Deze lift werkt niet op knopjes maar suist dan weer langzaam en dan weer snel naar de verdiepingen waar ik volgens deze lift moet zijn.

Toen ik nietsvermoedend instapte  een paar jaar geleden stond ik ergens halverwege in het leven. Alles ging redelijk voorspoedig. Ik  bediende zelf de knopjes. Steeds een verdieping verder omhoog. Mijn reisgenoten gingen met me mee, Sommigen stapten uit en sommigen gingen weer verder mee omhoog.   Tot de lift op een zekere dag  een eigen leven ging leiden. Ik drukte op verder omhoog, maar de lift denderde met een noodgang naar beneden.  Alle controle die ik had over deze lift was verdwenen.  Met een harde pling bracht de lift me tot stilstand voor het bureau van de chirurg die me vertelde dat ik schildklierkanker had. Met een onmogelijke snelheid suisde de lift verder en bracht me  naar diverse onderzoekskamers en  behandelkamers. Tussendoor stopte hij bij het crematorium om afscheid te nemen van mijn moeder waar hij tergend langzaam  bleef staan om me vervolgens weer terug te brengen naar  het ziekenhuis naar de operatie kamer.  Na de schildklierkanker bracht hij me naar de verdieping cva en burnout.  Verdiepingen waar ik lang ben blijven staan. Hoe ik ook worstelde  en probeerde op het knopje omhoog te drukken, ik kreeg de lift niet in beweging.  Zonder waarschuwing  schoot hij plosteling weer omhoog.  Verdieping boek, verdieping  gezin, verdieping therapie.  Ineens wist ik het! Deze lift probeert me wat te vertellen!
Het leven bestaat uit allerlei verdiepingen. Maar op elke verdieping ligt een les. Dat ik op de ene verdieping langer blijf staan dan de andere wil zeggen dat tijd nodig is om sommige dingen te verwerken of om beter te worden.  Ik was alle controle verloren toen ik ziek werd, mijn moeder verloor en weer ziek werd en nam niet de juiste tijd voor mezelf die nodig was. Ik denderde door als die lift zonder knopjes. Van onder naar beneden en van links naar rechts.  Ik wilde niet zien, niet voelen. Als ik doorging dan was het er niet.  Het heeft averechts gewerkt.  Tijdens de reis met de lift verloor ik mezelf, mijn functie, mijn doel.  Het wordt tijd om weer op de juiste verieping te belanden.  Soms heb je geen invloed op de dingen die gebeuren in het leven maar je hebt wel invloed op hoe je daar mee om gaat.  Op de verdieping keuken schenk ik mezelf een lekker kopje thee in  vanaf nu moet het anders.  Ik besef dat dit niet van de een op andere minuut zal gaan en dat ook deze reis tijd zal kosten, maar….

Na in maar twee jaar tijd de verdiepingen  verlies, schildklierkanker, cva, burnout, gebroken vingers  en een longonsteking te hebben bezocht, bedenk ik mezelf dat ik voor nu wel genoeg levenslessen heb gehad, stap in de lift en druk zelf op het knopje . Naar boven!