Op ontdekkingsreis naar mezelf, in sneltreinvaart

Intrain de sneltrein op weg naar nog onbekende bestemming vervolgt mijn reis zich. Stilzwijgend kijk ik uit het raampje naar de wereld die aan me voorbij raast. Even snel als dat mijn hoofd leeg kan lopen, loopt hij ook weer even hard vol. Overvol! Een soort van kluwen wol die in de knoop zit. Een ongeordend archief aan gedachten. Ik denk zo veel tegelijk dat ik er geen orde in te krijgen is. Mijn leven is een beetje als die trein. Het raast voorbij,  voltrekt zich in een sneltreinvaart en tegelijkertijd sta ik stil.

Onderweg komen we langs een station waar ik een vriendin zie staan. Ik zie dat ze in wil stappen, maar mijn trein dendert verder. Ze blijft een beetje verslagen achter. Ik heb geen kans gezien om op de noodrem te stappen om haar binnen te laten.  Zij pakt de volgende trein en vervolgt haar weg naar haar eigen bestemming. Op een volgend station dendert haar trein mij voorbij. De spoorwissel zorgt ervoor dat ik links ga en zij rechts. We moeten duidelijk niet dezelfde trein hebben hoe graag we ook samen hadden gereisd. Het is goed zo. Soms moet je accepteren dat je niet op elkaars zelfde spoor zit.

Soms stappen er mensen in die voor de gezelligheid bij me in de coupe komen zitten. We praten over van alles en nog wat, maken plezier en drinken er een lekker glaasje bij. Wanneer ik in slaap val omdat de de moeheid zijn tol eist, valt de gezelligheid weg. Sommige mensen blijven wachten tot ik wakker ben en weer gezellig mee kan doen, sommige hadden méér verwacht en zijn verdwenen als mijn ogen het daglicht weer zien. Als mensen je verlaten omdat je niet mee kunt komen in hun verwachtingen doet het pijn. Ik heb soms geprobeerd mijn ogen open te houden en niet toe te geven aan de moeheid, maar mijn treinkaartje werd steeds duurder. Tot het punt waarop ik het niet meer kon betalen.

Mijn trein gaat in sneltreinvaart verder. Als ik terug kijk naar de afgelopen weken, maanden, jaren lijken ze voorbij gevlogen. In één week gebeurd zo veel dat ik nauwelijks tijd heb om te bedenken wat er eigenlijk allemaal gebeurd. Zo is het mijn hele leven gegaan. 43 jaar veel en vol. Ik kan later nooit zeggen dat ik mezelf heb verveeld. Ik heb al in heel wat treinen gereden maar deze laatste trein is de beste reis van allemaal.

Tijdens deze lange maar zeer leerzame treinreis ben ik heel wat stations gepasseerd. Stations waar ik even ben uitgestapt om koffie te drinken en een broodje te eten. Stations waar ik mensen heb leren kennen die ik vervolgens vaarwel heb gezwaaid. Soms met een lach, soms met een traan. Oude stations, nieuwe stations. Overstappen hoef ik niet want dit is mijn trein. Er is maar één spoor van deze trein. Mijn spoor. Ik heb geen idee hoe lang mijn reis nog duurt. Ik heb na de schildklierkanker een enkele reis geboekt naar .. geen idee. Dat weet ik pas als ik er ben.

13 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, in sneltreinvaart

  • 29/03/2015 om 15:31
    Permalink

    Weer raak en zo herkenbaar . Een vriendin die niet kan instappen omdat de trein voorbij raast….het voorbij razen omdat er onbegrip is , zo zie ik het even. Niet meer op hetzelfde spoor zitten, zo jammer want het leven gaat wel verder….Ook dat de gezelligheid in het verleden aan mij moest afhangen…. Wat ben je stil en dat mag niet aan de orde zijn….
    Mooi blog , knufff

    Beantwoorden
    • 29/03/2015 om 15:54
      Permalink

      Dank je wel, goed begrepen. en een knuff terug!

      Beantwoorden
  • 29/03/2015 om 15:43
    Permalink

    Gelukkig stopt je trein af en toe op een station waar ik sta te wachten om de woorden op te vangen die je door het raampje naar buiten werpt.

    Beantwoorden
    • 29/03/2015 om 15:51
      Permalink

      mooi gezegd..dank je wel! ik ben blij dat mijn raam ver genoeg open staat

      Beantwoorden
    • 29/03/2015 om 20:10
      Permalink

      Dank je wel. De een komt alleen uit nieuwsgierigheid, de ander blijft wat langer en gaat vanwege verloren verwachtingen maar er zijn er ook die blijven en onuitwisbare herinneringen maken

      Beantwoorden
  • 30/03/2015 om 22:07
    Permalink

    Zo, daar ben ik even stil van!! Wat een (wederom) herkenbare blog en inderdaad zooo waar!

    Beantwoorden
    • 31/03/2015 om 10:30
      Permalink

      Dank je wel! Ik ben blij dat ik deze herkenning mag en kan bieden x

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: