De storm in mijn maag rondom het spreken tijdens de celsus invitational conference is gaan liggen om plaats te maken voor een nieuwe storm. Morgen begin ik aan een nieuw avontuur. Na een lange ziekteperiode mag ik eindelijk starten aan een nieuw process in mijn leven. Eentje die ik heel graag zie slagen. Voordat het zo ver is, sluit ik mijn blogs, website, twitter en facebook af en ga er even tussen uit. Een paar dagen complete rust!
De dag van de Celsus Invitational Conference liep mijn lijf over van de zenuwen. Met een mengelmoes van trots en nervositeit stond ik met klamme handen en trillende benen voor een zaal vol geboeide luisteraars. Mijn verhaal, een persoonlijke ervaring en mijn visie beluisterd door mensen die ik in het dagelijks leven niet zo maar even tegen kom. Ineens sta je de hand te schudden van de minister en maak je een babbeltje gewoon omdat het kan. Mijn boekje werd zomaar een cadeau voor zowel de minister als alle andere sprekers op het congres. Het is dankbaar in ontvangst genomen. De eer die ik uitsprak om bij hen aanwezig te mogen zijn, werd omgebogen naar een wederzijds respect en ze bedankten mij voor de eer mijn verhaal te hebben mogen horen.
Ik moet de rest van de avond hebben gezweefd. Een soort van adrenalineshot die door mijn aderen ging waardoor alles vanzelf leek te gaan. De dag erna was die shot uitgewerkt en kwam de knal. Moe, pijn en koorts was het resultaat. Achteraf heb ik geen idee meer hoe ik deze day after ben doorgekomen. De stekker ging er in ieder geval even uit. Hoe mooi alle reacties ook waren het werd even tijd om de rust te zoeken. Dat heb ik gedaan. Samen met mijn buuf een paar dagen niks dan rust, shoppen, lekker eten. Een beter verjaardagscadeau had ze mij niet kunnen geven. Het bestaan van schildklierkanker, zorg en social media even helemaal uit mijn systeem. Even geen patiënt zijn. Op de oppervakte is dat loslaten helemaal gelukt, maar wat zou het fijn zijn als je de beperkingen ook even uit kon zetten voor zo’n weekend.
Ondanks dat de beperkingen mee afreisden naar de gekste stad van Nederland, hebben we enorm genoten als echte bourgondiërs. Deze stad is onlosmakelijk verbonden met mijn held Guusje Meeuwis. Het gezellige Brabantse accent geeft me een “thuis”gevoel. Ik hou van de zachte g en als ik het vrolijke HOUDOE! Hoor klinken dan voel ik me gelukkig. Als twee gekke geiten hebben we al giebelend door de stad gelopen. De tassen in mijn hand verdubbelden zich snel. De missie die ik had, het scoren van een zomerjas geslaagd met een vrolijke bloemetjesjas die duidelijk paste bij de stemming van dit weekend.
Tóch zag die bloemetjesjas er thuis ineens een stuk minder vrolijk uit. Mijn puberzoon kwam niet meer bij van het lachen, niet omdat de jas hem zo vrolijk maakte maar omdat ik er volgens hem belachelijk uit zag. Daar ga je toch niet mee lopen mam! Heb ik me dan zo mee laten slepen door de stemming van de dag toen ik hem kocht of schamen pubers zich gewoon erg snel als het om hun moeders van middelbare leeftijd gaat? Hoe dan ook De bloemetjesjas is ondanks de vrolijke noot vanmiddag tijdens een zonnige Koningsdag in onze eigen Gelderse stad weer retour gegaan.
Morgen start ik met een nieuw avontuur. Met het wijsje van Guus “Ik heb genoten” gaat mijn ontdekkingsreis op een laag pitje verder, maar ik heb eigenlijk stiekem het idee dat ik er al een heel eind ben.
Inmiddels heb je me al erg nieuwsgierig gemaakt over je nieuwe avontuur.
In elk geval wens ik je succes. En.hopelijk gaat dit avontuur heel erg slagen.
Met wat je ook gaat doen, dit heb je maar mooi in je tas! Met of zonder bloemetjes ;), die jas die je iedereen hebt laten lezen zat je gegoten. Duidelijk en nodig. Gelukkig ben je er om het te vertellen!
Veel succes met wat je nieuwe avontuur is.