Het is al lang geleden dat ik iets geschreven heb. Er is ook geen behoefte. De woorden komen niet meer zo vanzelfsprekend als dat ze deden. Gedachten overspoelen niet langer mijn hoofd. Ik lijk rust gevonden te hebben.
Rust onder de boom
jaar
Eén jaar Tikkel (13)
Vanuit haar mandje kijkt ze me aan. Opgerold in de staart van “Bloempje” Volledige rust, tevreden en gelukkig. Af en aan vallen haar ogen dicht.Binnen een paar minuten is ze in een diepe slaap. Met kleine “blubjes” overdenkt ze de dag, de week of misschien wel haar afgelopen jaar. Ze is thuis.