Weet je wel hoeveel ik van je hou? Veel te veel, zeg ik altijd…. Maar kan dat eigenlijk? Te veel van iemand houden. Is liefde niet bodemloos? Misschien moet je er ook niet te veel over na denken, maar het gewoon voelen en vergeet het vooral niet uit te spreken zo af en toe.. Ik hou van jou!
Het is zomaar een gedachte die in me opkomt deze zondagmiddag terwijl ik alleen thuis op de bank zit. Mijn lief is naar zijn werk, mijn zonen naar hun eigen lief, mijn vrienden hebben hun eigen bezigheden met hun gezinnen en Tikkel ligt te snurken in haar mand. De radio draait hits uit de jaren 80. Ik vind het niet erg om alleen te zijn. De muziek vult mijn hart net als de avond hiervoor. Op facebook komt een foto voorbij van twee kussende mannen in pak. Een prachtige foto van een kledingfabrikant die deze foto’s plaatste in bushokjes waarmee een storm aan protest door het land ging, want zoenende mannen zouden aanstootgevend zijn.
Ik begrijp het niet. Wat kan er mis zijn aan liefde tussen twee mensen. Waar en door wie is bepaald dat twee mannen of twee vrouwen niet van elkaar kunnen houden en dat niet mogen laten zien? Liefde is iets dat niet te sturen of te verklaren is. Het is een gevoel dat je overkomt, je hele hart vult met een warmte die niet zomaar te stoppen is. En het mooiste is, er is ruimte voor heel veel soorten liefde tegelijk. Liefde brengt je in een uiterst gevoel van geluk, maar kan je ook doen wankelen op je benen en je pijn doen als het niet wederzijds is, of je verlaat. Het is iets dat je wilt vasthouden voor altijd. Maar uiteindelijk weet je dat je ooit afscheid zult moeten nemen.
Dat is wat mij persoonlijk het meest beangstigd en waardoor ik juist in staat kan zijn de mensen van me af te stoten van wie ik het meeste houdt, bang voor de ondraaglijke pijn van het verlies. Ik doe het ook als ik merk dat anderen een plaatsje krijgen in het hart van mijn geliefden. Ik zet mezelf dan automatisch opzij. Liever dat ik zelf afscheid neem dan verlaten te worden. Daarom ben ik ook niemands aller aller beste vriendin, maar een van de velen die het hart van mijn vrienden vullen. Het geeft niet. Ook in hún hart is ruimte voor meer dan één.
Liefde is iets moois. Waarom zijn er mensen die een liefde veroordelen. Is dit puur uit geloofsovertuiging?Wat ik me uit mijn eigen geloofsopvoeding kan herinneren is juist de zin ‘heb uw naaste lief’. Zijn deze mensen misschien net als ik bang de liefde te verliezen? Niet doen! Je verliest uiteindelijk alleen maar zelf. Zonder liefde in je hart is het koud. In de jaren na de kanker is mijn liefde alleen maar gegroeid en ik moet eerlijk zeggen, het maakt van mij een gelukkiger mens. Het maakt je warm om terug te denken aan je eerste kus, de first time, first love waar Robin Beck over zong eind jaren 80, begin 90. Het slopen van een poster van twee zoenende mannen is als het slopen van de liefde tussen twee mensen. Het is mooi om de liefde van anderen om je heen te kunnen zien en voelen in het diepste van je hart.Of het nu is voor een dier, een familielid, een vriend(in), een kind is, of degene met wie je samen oud wilt worden. Ik zeg het daarom nog een keer hardop. Ik hou van jou! lees verder
