Een saaie grijze, beetje miezerige dag, zo zou ik deze dag omschrijven als ik de rolgordijnen omhoog trek en een eerste blik naar buiten werp. Kleurloos is de omschrijving van velen maar feitelijk is grijs een kleur of in ieder geval een mengsel van kleuren. Als je door het grijs heen kijkt zie je alle kleuren van de regenboog.
Ik weet nooit zo goed wat ik van deze dagen moet vinden. De beste manier om zo’n dag te benaderen is met een open vizier denk ik altijd maar. Nu helemaal want ik ben immers pas 9 weken werkzaam op mijn nieuwe plek. Misschien is dat ook juist een voordeel. Mijn blik is nog puur en zonder historie. Geen gemengde gevoelens over mensen of gebeurtenissen. Mijn mening is nog niet gekleurd. De eerste bijeenkomst heb ik gemist omdat deze heeft plaatsgevonden voordat ik kwam werken, dus met een kleine voorbereiding zodat ik in ieder geval wist waar het over zou gaan, rijd ik een beetje nerveus in de drukke ochtendspits naar de plaats van bestemming. Té druk, want ondanks dat we vroeg van huis vertrekken, kom ik nét op tijd de kamer binnen.
Waar ik daar eerder bloednerveus van geworden zou zijn, nemen de zenuwen nu niet de overhand. Een duidelijk signaal dat ik me al redelijk op mijn gemak voel binnen deze groep collega’s maar ook een teken dat ik anders ben gaan kijken naar dit soort situaties. Ik stel me netjes voor aan de trainers en zodra we zitten gaan we van start met een dia waar verschillende foto’s op staan van mensen met een bepaalde mimiek of bezigheid. Welk plaatje geeft jouw gevoel weer van hoe je hier zit? Lastig. Ik voel me geen gespierde , zongebruinde Brad Pitt en ook geen ongeïnteresseerde baby dus kies ik het meisje dat vrolijk vlinders aan het vangen is. Zij past bij mij. Ik heb immers een open blik, zie wel wat er op me af komt vliegen en vrolijk ben ik van nature. Dat ik met deze omschrijving al meteen de essentie van de dag heb gevonden, weet ik pas een paar uur later.
De training biedt door middel van 6 kleuren aan persoonlijkheidsynamieken, inzicht in de fundamentele verschillen van mensen bij samenwerken, leren en communiceren. Na een rondje langs de verschillende kleuren met uitleg die op de muur zijn geplakt weet ik het. Ik ben zo groen als gras. Kan niet missen. Sterke behoefte aan contact met mensen, voelsprieten en antennes die alles oppikken zelfs het gesprek in het restaurant aan de tafel naast mij, expressief, gevoelig, ik word gek van lange stiltes en tikkende klokken en moet continu geprikkeld blijven anders slaat de verveling toe. Hoewel ik ook in oranje mezelf terug lees in de zin van een grote gedrevenheid en enthousiasme. En ook paars geeft herkenning in de zin van het realisme, aanpassingsvermogen en uiterste betrouwbaarheid. Ook de andere kleuren, geel, blauw en wit bevatten elementen waar ik mij in vinden kan. Groen is dus nog geen uitgemaakte zaak.
We gaan de kleuren verder bekijken. Aan de hand van filmpjes waarin twee mensen van uit een bepaalde dynamiek met elkaar een gesprek voeren over samenwerking of communicatie vindt de luisteraar herkenning of juist helemaal niet. Bij het eerste filmpje is het al raak. Wanneer je mij in het diepst van mijn ziel raakt, is het klaar.. Hier kan ik mij helemaal in vinden. Vol enthousiasme schuif ik mijn stoel naar voren om hem na enige verdere verdieping weer snel naar achteren te schuiven. Ook de kleuren erna doen mij twijfelen over mijn zijn. Het irriteert me een beetje. Zo besluiteloos ben ik doorgaans niet. Bij ieder filmpje dat voorbij komt denk ik meer en meer dat ik niet toebehoor aan één kleur, maar een heel kleurenpalet met alle kleuren van de regenboog. Je ben immers ook geworden wie je bent door omstandigheden, verleden en ervaring. Tot groen en dan weet ik het zeker. Dit ben ik, het meisje dat vrolijk vlinders vangt! Ik heb mezelf kleur gegeven.
Zo krijgen al mijn collega’s langzaam kleur en vormt zich een prachtige regenboog van samenwerking tussen 22 verschillende harten die 6 kleuren delen. ‘Duidelijkheid in communicatie, begrip voor de ander, waarheid, geloof, vertrouwen en respect’. Wij komen er wel.
Het is fijn om de zak te delen met de mensen van wie je houdt. De zoete dropjes zijn de momenten waar je aan vast wilt blijven houden. Puur genieten. Kleine geluksmomentjes die wanneer ze op zijn, steeds opnieuw aangevuld moeten worden als een soort verslaving. De vraag naar zoet wordt groter naarmate je het proeft. Maar soms was het beter geweest even zuinig aan te doen met het geluk, want de zak is zo leeg.
Wanneer het zoet wordt overgenomen door het zout zal het in het begin nog wat ziltig smaken. Een geleidelijke overgang van zoet geluk naar verdriet en tegenslag. De tranen proeven zout op de lippen. Als er te veel zoute dropjes worden gegeten, krijg je dorst, je wordt misselijk, buikpijn en uiteindelijk zal het gaan tegenstaan. Wat overblijft is de bittere smaak van smart.
De zwarte kleur van drop kan zo voelen als de ziel van de mens. Hard en taai. Maar evengoed staat daar tegenover dat je je kunt voelen als het wit van muntdropjes en schoolkrijtjes gevuld met zachte zoete drop. Gelukkig is het leven niet zo zwart-wit. Er ligt zo veel meer keus tussen het zoet en het zout en het zwart en het wit. Zachte dropjes met rose en blauwe laagjes maken een vrolijk geheel van de zak gemengde drop die we leven noemen. Wanneer ik het zakje eens goed door elkaar schudt ontstaat er een kleurrijk, speelse balans tussen alle verschillende smaken in.
Mijn zak dropjes is een hele volle. Rijk aan zoet, zout en bitter maar ook een zak met enorm veel kleur en gesuikerde randjes. Die laatste zijn hele bijzonder dropjes. Ze zijn zeldzaam maar als ik heel zuinig ben, gaan ze heel lang mee en maken ze de smaak van het zout een stuk milder. Ik weet van te voren nooit welk dropje ik uit de zak tevoorschijn haal. Misschien pak ik morgen zonder dat ik er erg in heb een dubbelzoute drop om evengoed overmorgen een gesuikerd snoepje te bemachtigen.
Want zo is het eigenlijk. Je weet gewoon niet hoe het loopt in het leven. Afgewisseld per dag, per week, per periode in ieders leven passeren alle smaken in het leven de revue. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Soms is het leven een hele lange periode zout, maar de wetenschap is dat er ergens in die zak nog zoete dropjes zitten die de zoute smaak zullen laten verdwijnen.