Luisteren naar de wind in de bomen, vogels die zingen, de hond die tegen je opspringt bij het thuis komen, een ijsje eten in de zon, muziek. Iedereen heeft zijn eigen manier van genieten. Het maakt ook helemaal niet uit. Als je maar geniet! Van de zon, de maan, sterren en het leven.
Een wijze les die me is meegeven. Het leven zit soms niet mee. We maken dingen mee die ons verdriet doen in het diepst van onze ziel. Ieder mens heeft zijn eigen lade vol met pijn, maar de kunst is die lade niet altijd open te laten staan zodat het je leven gaat beheersen. De lade moet dicht, of op een kiertje, maakt niet uit zolang je maar blijft zien hoe mooi het leven ook is. Wat wel goed gaat en wat liefde is. Pas dan zul je ook gaan zien dat ook kleine stapjes, stapjes vooruit zijn en pas dan zul je zien dat het beter gaat. Kortom eet je ijsje voordat het smelt!, Geniet!
Iets wat me is bijgebleven en waar ik me dit weekend bewust op heb gericht. Iedere stap vooruit, ieder mooi moment vastgelegd in mijn geheugen en omdat het geheugen niet altijd goed werkt ook opgeslagen op foto’s om nooit te vergeten. En genoten heb ik. Vanaf het moment dat mijn nichtje kwam logeren tot het moment dat ze weer weg ging en alles daartussen en daarna. En het werkt! Althans voor de pijn in mijn ziel, de hernia blijft nog steeds akelig aanwezig. Maar ook daarin is er hoop in het vooruitzicht. Waar de ene arts liever geen blokkade zet in het thoracale gebied, ziet een andere arts geen obstakel. Ik ga mee met de tweede arts want positief denken heeft mijn voorkeur. Een nieuwe kans en hoop dat ik snel weer de oude ben.
“Snel”, daar ga ik weer. Een woord dat ik uit mijn vocabulaire moet schrappen, net als het werkwoord moeten. Ik moet niet te snel willlen, ik moet niet te snel willen… ik zou eigenlijk 300 strafregels moeten schrijven om deze zin voor eens en voor altijd goed tot me door te laten dringen gevolgd door 300 keer de zin. Geniet, van de kleine dingen, iedere stap is er één!Terug naar dit weekend. Ik heb genoten van mijn nichtje die kwam logeren. Het feit dat ze nog een nachtje extra wilde blijven. Samen een ijsje op een terrasje in de zon of kipnuggets eten op de nationale feestdag van de kipnugget, ja ik weet het wie, verzint zoiets, maar het was nog echt waar ook. Twee in en in idiote films gezien op Netflix. Qrokodellen op een broodje midden in de nacht, een Grumpy Cat pyjama kopen voor de dochter van mijn broer. Samen een rock outfit uitzoeken voor het optreden van mijn broer
Een optreden die mij terugbracht naar een zolderkamer, jaren geleden. De plaats waar ik de geborgenheid van mijn grote broer zocht en vond. De zolderkamer waar hij begon met gitaar spelen. Zijn grote liefde, zijn geborgenheid.De muziek! Voor mij was dat het zingen. Over alles waar ik op dat moment maar aan dacht. Samen maakten we muziek totdat we moesten komen eten en daarna. Tijdens zijn gitaarconcert voel ik me in en in trots. Hij is gaan doen waar zijn hart lag. Een traan van geluk en trots loopt langs mijn gezicht. Ik hoop stilletjes dat niemand het heeft gezien.
De ochtend erna zit ik in de auto. Het is twee weken terug dat ik mijn laatste rijles had. En toch ben ik niet heel erg nerveus. Ik heb er zo’n zin in dat ik haast niet kan wachten tot de lesauto voor de deur staat. Onderweg zie ik alles wat goed gaat. Vol vuur en energie kom ik thuis. Een energie die me de rest van de zaterdag door helpt. Tegen de avond gaat mijn nichtje weer naar huis. Vandaag ben ik alleen. Het regent en de radio staat aan op vrolijke oldies. Ik maak voor mezelf de balans op. Hier en daar een kleine tegenvaller, maar het aantal stapjes die ik dit weekend heb gezet zijn onmeetbaar. lees verder