De dag na Kerst ben ik zoals altijd een beetje zoekende. Een beetje triest eigenlijk. De gezelligheid en de warmte van de dagen er voor lijken voor een jaar verdwenen. Wat rest zijn de overblijfselen van de gourmet inclusief de vettige lucht die een beetje in huis blijft hangen. Ik heb een kater maar niet van de drank. Terwijl ik mijn vijfde kop koffie zet, luister ik zoals elk jaar naar de top 2000. Mijn hart stroomt over. Bijna iedere song kleeft vast aan een moment, een gevoel, een herinnering…
los laten
Tot volgend jaar!
Het is de laatste dag van de maand september. De laatste dag van de Schildklierkanker awareness maand. Uitgerekend vandaag heb ik de periodieke controle van de schildklierkanker. Daar zit ik dan in de kamer van de endocrinoloog. Verbouwereerd, vol gevoelens die ik niet omschrijven kan. Ze geeft me een geruststellende koele hand en zegt vriendelijk maar kort. Tot volgend jaar!
Over Leven: Laat maar los wat anderen vinden..
Vandaag lag hij in de bus. De sleutelhanger van een collega schrijfster die niet alleen prachtige gedichten schrijft maar ook persoonlijke cadeautjes met een positieve boodschap maakt. Op de voorkant een foto van, hoe kan het in mijn geval ook anders, vlinders, en op de achterkant prijkt deze prachtige tekst: Laat maar los wat anderen vinden, ga je gang op jouw manier.