Vandaag lag hij in de bus. De sleutelhanger van een collega schrijfster die niet alleen prachtige gedichten schrijft maar ook persoonlijke cadeautjes met een positieve boodschap maakt. Op de voorkant een foto van, hoe kan het in mijn geval ook anders, vlinders, en op de achterkant prijkt deze prachtige tekst: Laat maar los wat anderen vinden, ga je gang op jouw manier.
Juist op dit moment in mijn leven is de tekst op de sleutelhanger wel heel erg toepasselijk . Laat los wat andere vinden. Iedereen vindt tegenwoordig wat! Vooral op social media en dan met name twitter, wordt het steeds meer de normaalste zaak van de wereld om een mening te ventileren en te reageren op alles wat er voorbij komt. De scheidingslijn tussen smaad, laster, grove belediging en vrijheid van meningsuiting wordt steeds dunner. Onder het mom van “ik vind dat, dus dan is het zo” worden meningen klakkeloos neergegooid op ieders naam en het liefst nog zo persoonlijk mogelijk.
Wat me opvalt is dat het vaak dezelfde mensen zijn die ik voorbij zie komen met de meest uitgesproken meningen maar wanneer er tegengas wordt gegeven de meningen steeds grover worden. Want, stel je voor dat je wat terug zegt en opkomt voor jezelf of voor een medemens die volledig onderuit wordt gehaald. Gezien de reacties die voortvloeien uit een aanval op wie dan ook, zie ik vaak dat om wat voor vreemde reden dan ook, er wél geluisterd wordt naar de respectloze spuiers maar niet naar diegenen die in de hoek staan. Het lijkt alsof men bang is om op te staan voor degene die onderop ligt. Een beetje als in de échte wereld waar de mensen steeds banger worden om een hand uit te steken als er op straat iets gebeurd.
Wat geeft die mensen het recht om een ander zo toe te spreken. Wat geeft iemand het recht om iemand persoonlijk aan te spreken op iemands mening of gevoel. Is alleen de mening van degene me de grootste mond een waarheid? Heeft degene die zich minder laat horen geen mening? Als je zegt..pfft wat is het warm, ik verlang naar de kerst, springen de liefhebbers van de warmte meteen in de humbug sfeer en bijten zowat je hoofd eraf. Als je ook een keer een mening geeft en zegt dat je vindt dat er in Nederland te laag wordt gestraft en je de slachtoffers aanduidt met “zij hebben levenslang”om aan te geven dat de strafmaat niet in verhouding staat tot de paar maanden dat iemand na aftrek van voorarrest nog krijgt als gevangenisstraf in bijvoorbeeld de Valkenburgse loverboyzaak, wordt meteen je tijdlijn doorgespit naar hoe ze je persoonlijk kunnen aanspreken op je “ongelijk”.
Steeds vaker wordt opgelegd hoe te handelen of hoe juist niet. Beter mijn mening niet geven want anders…. Manipulatief en intimiderend noem ik dit. Waarom? Geen idee! Wat ik wel weet is dat mijn hart altijd op de juiste plaats zit en de spiegel me nog steeds terug aankijkt. Ik pak de dingen aan op mijn eigen manier en als ik een fout maak daarin dan geef ik die grif toe. Helaas moet er schijnbaar altijd wat gevonden worden om een ander aan te vallen. Respect is er steeds minder. Ik moet zeggen dat waar ik me eerst vreselijk rot zou hebben gevoeld, ik steeds gemakkelijker word. Mensen op social media die me persoonlijk aanvallen zonder mij te kennen, worden zonder pardon van mijn TL geblokkeerd en waar het om belangrijke dingen gaat zal ik waar ik kan en wil de communicatie open houden om open te staan voor de uitleg van de ander. Daarbij in mijn achtehoofd houdend dat Twitter en andere social media gelukkig veel meer zijn dan hetgeen ik net heb geventileerd en er ook fanatstische lieve, respectvolle mensen bestaan met een hart voor een ander. De woorden op de sleutelhanger houd ik bij me ..laat los…..
De positiefjes zoals bijvoorbeeld deze sleutelhanger vind je op de website van Gedichtenlaantje
Dankbaar en vereerd ben ik, dat je zo geraakt bent door mijn sleutelhanger(tekst) en daardoor nu dit blog hebt geschreven!
De tekst (gedicht/spreuk YML 1394 “Laat maar los wat anderen vinden. Ga je gang op jouw manier.”) komt ook uit mijn boekje “Positiefjes”.
Ik lees je graag Anke, en ik ben er van overtuigd dat wat jij schrijft (in je boek “Goede kanker bestaat niet” en in je blogs), Met jouw prettig-leesbare schrijfstijl, je openhartigheid, je kwetsbaarheid én je kracht voor velen een bron van (h)erkenning en inspiratie zal zijn.
Elke week maken likers/volgers/delers van berichten van mijn facebookbedrijfspagina Gedichtenlaantje kans op het winnen van een leuke prijs uit mijn webshopassortiment http://www.gedichtenlaantje.com Zondag is altijd de dag waarop ik de prijswinnaars bekend maak, en deze week was jij de winnares! De sleutelhanger is je van harte gegund, heel veel plezier er mee!
Warme groet,
Yvonne van der Laan (YML), schrijfster
Thnx Yvonne! Ik draag m bij me! xx
Mooie woorden en daden van jou Anke, en ook van Yvonne. Het is goed voor jezelf op te komen om het vervolgens weer los te kunnen laten zodat er steeds meer ruimte over blijft voor goede en positieve gebeurtenissen.
Dank je wel voor je lieve reactie Jannie.
Ik heb alles gelezen. Ik denk . . . , juist omdat niemand iemand meer persoonlijk kent . . . , zal het hun een zorg zijn wie of wat ze beledigen. Zelfs mensen die elkaar wel kennen, zijn in je gezicht wel aardig, maar achter je rug als Pim de Gluiperd . . . Nee, de wereld is er niet leuker op geworden. Elfriede donderdag 9 juli 2015
Mooi verwoord, Anke! Wat zou het fijn zijn als iedereen eens de vooroordelen en het eigen gewin aan de kant zou zetten….