Revalidatie dagboek deel 9
Vandaag is het Nationale herdenkingsdag Corona. Een dag die in het leven is geroepen om alle overledenen door Corona te gedenken en iedereen die iemand heeft verloren te steunen in hun verlies. Mijn kaarsje zal vandaag branden voor hen, maar ook voor iedereen die deze ziekte heeft gehad en nog zal krijgen, de zorg, voor de Horeca, voor iedereen die op wat voor manier dan ook is getroffen door Corona. In deze pandemie verliest iedereen.
Hoop doet leven, het is een oud gezegd waar vaak een grote waarheid in lijkt te schuilen. Maar of het nu waar is of niet, wie hoop heeft, geeft in ieder geval de moed niet op.
Het is stil op de dijk maar alleen zijn we niet. Er is leven genoeg. Tikkel drentelt vrolijk naast me, af en toe omhoog springend naar de brutale zwaluw die met ons mee lijkt te vliegen. Een vlinder fladdert rond de vele bloemen langs de berm en in de verte zit een haas met zijn oren gespitst de lucht nauwlettend in de gaten houdend voor roofvogels. Het licht van de zon reflecteert met het witte buikje van de zwaluw glinsterend in de lucht.