(W)Koningsdag 2020

Eerlijk gezegd zag ik vreselijk op tegen deze Koningsdag die vanwege de coronacrisis omgedoopt was tot woningsdag. Maar zoals zo vaak als je ergens geen zin in hebt of ergens tegenop kijkt, blijkt het achteraf enorm mee te vallen. In dit geval kan ik alleen maar zeggen dat meevallen een understatement is. Dit was de leukste Koningsdag in jaren.

Door het gezamelijke ‘Wilhelmus en de toespraak van de jarige’, zijn we compleet heen geslapen. Ik word met een schreeuwende hoofdpijn wakker van de kerkklokken die op hol geslagen lijken te zijn. Zoals de laatste weken vaker het geval is, heb ik slecht geslapen met veel onsamenhangende drukke dromen, dus ik ben nou niet bepaald meteen in de feeststemming.  Dat belooft wat, denk ik boosaardig terwijl ik een dikke tong uitsteek naar mijn spiegelbeeld.

Eenmaal beneden, hangt mijn lief de vlag uit waarvoor hij de dag ervoor de houder in de muur heeft geboord  en maakt een lekker ontbijtje klaar terwijl ik onze viervoeter ga uitlaten. Buiten slaat het slechte humeur waarmee ik ben opgestaan al snel om naar een onverwachte vrolijkheid. Nog nooit heb ik zo veel vlaggen uit zien hangen. Vrolijk wappert het rood, wit, blauw met hier en daar een oranje wimpel in de wind. Gemend met de witte en rose bloesem die van de bomen dwarrelt, heeft het iets extra feestelijks. Het is alsof de natuur deze dag waarin we met zijn allen thuis moeten blijven in plaats van massaal de kleedsjesmarkten te bezoeken en versierde fietsen te bewonderen, extra gezellig wil maken.  Weer thuis veroveren we een oranjebol en kijken we naar een compilatie van voorgaande Koningsdagen.  De toon voor (W) Koningsdag 2020 is gezet.

Het plan is dat in de middag de jongens komen om een oranje borrel te drinken in onze ‘Garage’ die omgetoverd  is tot huisbar. Uiteraard zonder knuffels en op gepaste afstand van elkaar.  Bij de plaatstelijke catering heb ik een heerlijke schaal met borrelhapjes besteld en manlief heeft een poging gedaan zijn beroemde moeders zelfgemaakte kippensoep na te maken wat achteraf een zeer geslaagde missie blijkt te zijn. Op de televisieschermen in de garage speelt het Nederlands muziekfeest en het concert van de Toppers 2019 waar we vorig jaar in het blauw gekleed vooraan  in de Arena de polonaise hebben gedaan. De honden dollen samen in de tuin. De champagnekurk knalt en met een vleugje oranje likeur door de bubbels proosten we op de Koning.  We zingen het Wilhelmus met de hand op borst, we lachen, eten en leggen een kaartje  en langzaam word, in ieder geval ‘ ik zei de gek’,  een beetje tipsy.  

Als de avond valt, halen zoon twee en ik samen de vlag weer op gepaste wijze naar binnen. Gelukzalig laat ik me op de bank ploffen. We zijn allemaal doodmoe maar enorm voldaan en deze keer niet van het slenteren langs alle aangeboden waar maar van een gezellig samenzijn in onze eigen woning, een oranjeborrel en Hollandse hits. We zijn letterlijk ‘uit’ gegaan in eigen huis en iets zegt me dat dit niet de laatste keer is mét of zónder coronacrisis.