Midden in de nacht schiet ik wakker. Tik, tik, tik..Met gespitste oren lig ik te luisteren waar het geluid vandaan komt. Tik, tik, tik, daar is het weer. Het lijken kleine dribbelvoetjes die op het laminaat tikken. Tikkel zal wel dorst hebben, denk ik en val weer als een blok in slaap. De volgende ochtend vind ik beneden in de keuken een dikke, bruine, stinkende verassing. Poep! Lees verder..
mjah wat erin gaat moet eruit, ons hondje suzy ja die heeft ook altijd zo’n schuldig gezicht als ze het niet haalt 😀
Dus ja ik weet eigenlijks zeker dat honden zich schuldig kunnen voelen.
Zou ook niet meer zonder kunnen, zijn volwaardige leden in het gezin.
Het is ook moeilijk om te kunnen begrijpen wat er door zo’n diertje heengaat.
Ze kunnen nu eenmaal niet praten. En misschien lag het ook wel aan haar eetpatroon.
Ik ben wel blij voor je dat ze niet meer in huis poept.
Groetjes van Wil