Het jaar van Tikkel (9)

Geen teimg_20160207_174107rug blik! Ik had het me nog zo voorgenomen. Dit jaar kijk ik alleen maar naar het hier en nu positief vooruit! Mijn enige goede voornemen voor het nieuwe jaar. Aangestoken door alle terugblikken van zo veel mensen die dit jaar nog liever gisteren dan op 31 december zien verdwijnen, ga ik toch overstag. Dit jaar was het jaar van Tikkel!

Januari 2016 vlak voor mijn verjaardag. Ons jaar was niet zo best begonnen. Onze zoon was net voor de jaarwisseling behoorlijk lullig van zijn fiets gereden en zelf zat ik zwaar onder de morfine vanwege een thoracale hernia en echt vrolijk was ik niet. De wens voor een hond in ons gezin, viel na drie dagen in het water omdat de hond die we aanvankelijk hadden gekozen, toch niet zo goed bij ons paste. Het was een verdrietige dag toen we hem terugbrachten. Het verdriet stopte daar door de twee kleine zwarte kraaloogjes die me aankeken, twee kleine witte wollige pootjes die mijn arm omklemden en nooit meer los hebben gelaten.  Het jaar van Tikkel was begonnen.

In het begin was ze overal bang voor. Een huis vol verjaardagsvisite, auto’s, andere honden, katten, de stofzuiger en als ik iets te snel mijn hand naar voren bracht om haar te aaien dook ze meteen trillend op de vloer. Dit meisje moet iets hebben meegemaakt.  Met geduld en veel liefde ging de grootste angst er al gauw af en nu wil ze niettikkel-kriebel-me anders dan geaaid worden. Met haar nog steeds mooie ronde glim ogen kijkt ze me verlangend aan alsof ze zegt “Heb me lief!”Wanneer ik de stofzuiger pak, gaat ze zo snel ze andere kant op.

Visite is voor haar als een cadeautje. Ze vind iedereen lief, met uiteraard wat voorkeuren. Als een stuiterbal stuitert ze van boven naar beneden totdat ik haar streng naar haar plaats verwijs. Met een beetje mazzel luistert onze diva gelijk, maar haar korte termijn geheugen mag nog wat aandacht want het duurt nooit lang tot ze weer de knieën van de visite bezoekt om geaaid te worden. Ik zet ondertussen koffie terwijl de visite haar bezig houdt.Gewillig draait ze op haar rug met haar pootjes omhoog en haar hoofdje schuin. Dis is het kriebelcommando.  Wanneer de koffie op tafel staat en wij, de viste en ik, in gesprek gaan, begrijpt mevrouw dat de aandacht van haar af gaat en begint ze te vervelen. Zachtjes happend in de handen van de visite of ze gooit gewoon een speeltje op schoot. “Ik wil spelen!”

Spelen betekent gooien en terugbrengen. Fanatiek grommend geeft ze het speeltje af om het vrolijk rennend weer op te halen. In de rush van het spel wil ze het speeltje niet meer afgeven en rent er mee weg op een dusdanige wijze dat afpakken een topsport wordt. Als een dolle rent ze de tuin door. Los lopen mag in ons dorp niet dus wanneer ze kans heeft om los te gaan dan doet ze dat. Haar energie bouwt zich op gaande de dagen  tot dat ze op het punt staat te exploderen als een vulkaan. Tijd om een bezoek te brengen aan de overbuuf of aan het hondenveld.

tikkel-tuin-2Toen wij onze dromen verwezenlijkten in New York, mocht Tikkel overdag dag bij de overbuuf logeren. In de nacht was onze zoon thuis. Een fantastische oplossing want ik had er erg veel moeite mee om haar naar een pension te brengen. Ik durf hardop te zeggen dat onze afwezigheid de tijd van haar leven was. Hele dagen lang  heeft ze in haar tuin heerlijk rond kunnen stuiven. Maar ondanks dat zowel Tikkel als wij onze dromen leefden was er het gemis. Want toen we thuis kwamen waren daar weer diezelfde twee zwarte kraaloogjes die me aankeken, twee witte pootjes die mijn arm omklemden en nooit meer los hebben gelaten. Tikkel maakte zeker 2016 tot ons jaar en ik hoop te denken wij het hare.

Eén gedachte over “Het jaar van Tikkel (9)

  • 03/04/2017 om 12:02
    Permalink

    Lieve Tikkel
    Nog een berichtje van Poezzie (en mijn vrouwtje!) Wauw! Het was jouw jaar!!! Dan ben je mijn kattenoogjes een hele bijzondere hond! (Dat weet ik wel zeker, na alle verhaaltjes die ik lees over jou). Jij hebt jouw vrouwtje” vrolijk” gemaakt, gezorgd dat (even) al haar zorgjes voorbij waren, door je lieve zwarte kraaloogjes en je lieve zachte, wollige vachtje en kleine pootjes.. (Hihi, dat kan ik ook goed, lieve veterende blikken krijgen/ stelen van mijn gezinnetje”, als het baasje het kindje naar bed brengt, mag ik altijd mee op de arm van het baasje om het kindje “in bed te stoppen” en dan kan ik ook heel lief kijken.. en ja, echt waar,. ik kan ook “zwaaien” met mijn pootje, vooral als ze van die lieve stemmetjes opzetten). en natuurlijk snor ik keihard! Je hebt al heel wat meegemaakt in je korte hondenleventje, voordat je bij je gezin kwam. Ik heb met je te doen! Maar zie hoe je “gegroeid” bent, tot een “stoere” hond! Pff, je mag ook niets he, van het vrouwtje hihi, van boven naar beneden stuiven is toch leuk? Heerlijk he, al die aandachtjes, ik zou ook speeltjes op de visite gooien hoor of zoals ik, gaan zwaaien met mijn voorpootje, AANDACHT!!! Niets is fijner dan gekriebeld te worden! Volgens ,mijn gezin heb ik ook een korte termijn geheugen, behalve als het om happies gaat haha. Mijn klok is ruim: Ik krijg rond half 5 altijd vleesjes (en s morgens rond half 8) maar ik zit gerust om kwart over 3, als het kindje uit school komt, in de keuken, in de hoop dat mijn familie de tijd is “vergeten” en als het baasje vroeg naar zijn werk moet ,die staat wel eens om 4 uur op, dan zit ik ook al in de keuken, iemand is toch wakker? (Ook al is deze al begonnen) een fijn Tikkel 2017! Laat ook dit jaar jouw honden jaar worden!!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: