Lentekolder (15)

Ieder ander merkt het aan de vogels die al weer vroeg in de ochtend beginnen te fluiten of aan de knopjes aan de bomen die langzaam groen worden of aan de krokussen in het gras. Ik merk het aan onze hond en vogel. Ze lijden aan dezelfde “ziekte” Lentekolder!

Terwijl de eerste zonnestralen de donkergrijze parketvloer raken eigent Tikkel het lichtste plekje  van de vloer op. De zon is van haar en haar alleen.  Ze geniet zichtbaar. Verrukt rekt ze zich nog een keer gapend uit, staat weer op en schudt zich eens lekker uit. Dwarreld in de straal met zonlicht zijn het net dansende feetjes, maar wanneer deze de antreciete vloer raken vormen ze een wit harig tapijtje dat er eerder niet lag.

Gerrit zit met zijn veren nog opgezet te dutten op zijn stokje. Zodra het zonlicht zijn veren raakt, kijkt hij wat verstrooid op. Hij strekt zijn pootje en zijn vleugels en schudt zich eens lekker uit. Groen met gele veertjes vliegen uit zijn kooi en dwarrelen zacht neer op de vloer. Van het hoopje veren en de witte haren zou ik, als ik zo handig was, een tapijtje kunnen knopen of een trui kunnen haken. De lente begint met de rui.

Het is alsof de dieren feilloos aanvoelen dat de lente probeert om door de kou heen te komen, maar dat het lastig is want de sneeuw en de zon wisselen zich de afgelopen weken af en aan af.. Ondertussen blijven de veren en haren stug door vallen.   Tikkel en Gerrit raken een beetje in de war van dat gehakkel van temperatuursverschillen. Ik zelf trouwens ook. De onrust neemt zichtbaar toe. Tikkel blijft een beetje zeurend bij de achterdeur hangen om zodra deze open gaat naar buiten te rennen om haar eigen staart achterna te zitten en Gerrit wordt hoe langer hoe knorriger.

Uitlaten is een feest. Als een dartelend lammetje springt Tikkel van links naar rechts dan weer door het gras en dan weer door de sneeuw. Ze jaagt vrolijk op de merels die op zoek zijn naar materiaal voor hun nestjes en  kijkt mij schuldig aan als ik met een kort, hard “Nee!” aangeef dat ze de vogels met rust moet laten. Een tak die ze onderweg oppikt is speelgoed dat blij en trots in haar bek naar huis wordt gesleept. Een stapeltje takken houdt inmiddels bij onze voordeur trouw de wacht. Klaar voor nieuwe recruten.

Zodra mevrouw over de drempel stapt, schudt ze zich weer even lekker uit. Terwijl ze dat doet, kijkt ze me bijna uitdagend aan alsof ze wil zeggen; “nee baasje, dat kon ik niet eerst buiten doen”. Hoofdschuddend pak ik de stofzuiger om de haren maar weer eens te bestrijden. Als een speer stuift ze weg. Angsthaas. Ik zie aan haar dat de drukte er weer even uit moet. Terwijl ik stofzuig, gooi ik de achterdeur open. Blij dartelt ze naar buiten haar neus in de lucht, ze ruikt de geur van de lente in de lucht. Uit het niets begint ze zo snel als de wind rondjes te rennen.  Gerrit kwebbelt er vrolijk op los. “Doei doei”. Ik grinnik…ja hoor.. lentekolder.

Eén gedachte over “Lentekolder (15)

  • 06/03/2017 om 11:42
    Permalink

    Heerlijk he, die lentekolder! Poezzie “heeft dat ook” Die gaat altijd, idd net zoals Tikkel , in een straaltje zon liggen.. als je haar dan aait is haar vachtje lekker warm! Ze spint erop los en knijpt haar oogjes toe tegen de zon. Ook zij, loopt te zeuren als de zon schijnt, om naar buiten te mogen, ook ik gooi dan de achterdeur open. Ze loopt “voorzichtig” de tuin in/ door,. de lente geuren opsnuivend met haar neusje.. Het plekje waarop dat moment de zon schijnt, gaat mevrouw uitgerekt liggen… Of op haar buikje (en dat is kei grappig, de gooit haar voorpootjes dan naar achteren en strekt haar achterpootjes dan uit, dan hebben we “1 meter kat” haha).. heerlijk ligt ze daar, ze wil ook niet naar binnen als we haar “roepen” snel “rent” ze weg en denkt”bekijk het maar!” De zon schijnt zo lekker, ik blijf in de tuin! Hert grappige is ook, als de zon schijnt op iets, en het “weerspiegelt” op de muur ,dan is ,mevrouw meteen “paraat” ze volgt met haar koppetje het “streepje”en springt met haar pootjes op de muur, om het “straaltje” te pakken.. doe je dat op de grond, en gaat draaien, draait mevrouw vrolijk het streepje achterna! Kortom: Heerlijk de lente! Idd, de vogeltjes die s morgens vroeg al fluiten, de dieren die “uitgelaten” zijn en de mooie knoppen van bloemen de opkomen! Laat de lente dan ook maar snel beginnen!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: