Soms is het net alsof mijn leven zich afspeelt in een film. Een live filmset net zoals in de film The Truman show met Jim Carrey. De film gaat over het leven van Truman. 24 uur per dag is hij wereldwijd live op TV te zien als hoofdpersoon in zijn eigen soap. Onbewust van het feit dat zijn hele wereld verzonnen is en dat alle mensen om hem heen acteurs zijn. Op een dag krijgt hij door dat zijn leven in handen is van een regisseur en probeert vrij te komen door zelf de regie over zijn eigen leven te nemen.
Ook ik ben de regie wel eens kwijt,heb ik het gevoel dat mijn leven wordt bepaald door anderen, door invloeden van buitenaf. Dat er mensen om me heen zijn die niet écht zijn. Een verhaal produceren dat niet eens in de buurt komt van de werkelijkheid. Alsof er een verhaal op een script staat zonder dat overlegd te hebben met de hoofdpersoon van het verhaal. Mij!
Zonder dat ik er invloed op heb worden keuzes te niet gedaan die ik in volle overtuiging van het goede heb gemaakt. Er wordt mij een rol toe bedeeld die mij niet past. Ik ben figurant in mijn eigen verhaal. Ik kan en mag niets zeggen. Mijn handen zijn gebonden en mijn mond dichtgeplakt. Zelfs mijn gedachten worden beïnvloed door de regisseur die me volledig in de tang heeft.
Wanneer ik ’s avonds mijn masker afzet en de schmink afhaal zie ik mijn ware ik in de spiegel. Het personnage dat in de film speelt is een compleet ander mens. Het genre film is niet de romantische komedie of het sprookje waarvoor ik heb getekend. Ik geloof stellig in een einde als “They lived happily ever after” en het “Guess where I am” einde van de film Working girl uit de jaren tachtig. De film waar ik nu onbedoeld in terecht gekomen ben is meer een dramatische thriller. Hij kan met geen mogelijkheid goed aflopen als er niet wordt in gegrepen.
Het wordt tijd om tegen de regisseur in opstand te komen en de hoofdrol op te eisen. Ik herschrijf het script en laat mijn personage zelf de keuzes maken die ik moet maken. Vol overtuiging in dat mijn nieuwe film meer succes zal hebben roep ik “Cut”tegen de scene waar ik nu in zit en “Action” tegen de volgende. Een nieuwe scene, met nieuwe spelers en een betere afloop. Er is maar één regisseur in mijn levensfilm. Ik!
Maar wel blijven lachen Anke!! 🙂
ALTIJD!