Terwijl ik aan het mijmeren ben over mijn enorme positieve bezoek aan dr. Rossi de dag hiervoor gaat de telefoon. Ineens lijkt met dat telefoontje een stroomversnelling te zijn aangezet. Ik kan mezelf niet vasthouden en wordt meegesleurd in de weg van de onzekerheid.
Als ik de telefoon neerleg, maakt mijn hoofd overuren. Mijn gedachten zijn niet te stoppen. Eindelijk kan ik weer verder met mijn toekomst na een donkere periode van ziekte en veel verdriet. Maar inplaats van het luchtsprongetje van geluk en blijdschap slaat de angst me ineens zonder enige waarschuwing om de keel. “ Idioot!”Spreek ik mezelf vermanend toe en ik leg mezelf uit dat dit de betere tijden zijn die ik met beide handen moet gaan aangrijpen.
Maar wat als ik faal? Wat als ik niet kan waarmaken wat er misschien van mij wordt verwacht?
Wat als .. ? Het zijn vragen die ik mezelf stel uit pure onzekerheid. Onzekerheid die is ontstaan in de jaren na de kanker. Doordat ik mezelf heb zien inleveren in mijn kunnen en benadrukt is dat ik heb gefaald door onbegrip en onwetendheid. Ziek zijn maakt onzeker. Onzeker in je lijf en in je kunnen. De zekerheid terug vinden hierin gaat met pieken en dalen. Dat ik het type ben met een enorme bewijsdrang maakt dit niet gemakkelijker. Want zoals het spreekwoord zegt. Hoogvliegers zijn harde vallers.
Voor mijn gezondheid zou ik op de handrem moeten rijden, maar in plaats daarvan rijd ik in de 5e versnelling. De drang naar een nieuw begin is groot. En al heb ik mezelf in de hand met grenzen en een vermanend gesprek dan nog heb ik geen invloed op de steeds aanwezige omgevingsfactoren. Ik wil zo graag vooruit dat ik bang ben te verliezen Maar je kunt niet verliezen wat je niet hebt. Sterker nog, als ik erover nadenk, heb ik niets te verliezen alleen te winnen. Maar die winkans voelt een beetje als meedoen aan een loterij. De investering die je maakt krijg je zelden terug.
Is het wijsheid om open kaart te spelen? Geeft het kwetsbaar opstellen door eerlijk te zijn juist een winkans of haalt het me ongenadig onderuit zoals eerder is gebeurd? Als je wat wilt bereiken moet je verzwijgen dat je ziek bent geweest zeggen sommigen. Nee! Ik pas daarvoor. Ik ga ondanks eerdere tegenslag vol overtuiging voor de open kaart. Waarom? Omdat ik dat bén. Het getuigt van mijn doorzetingsvermogen en van een pure eerlijkheid. Het laat zien dat ik volledig door het stof kan gaan en weer kan opstaan. Ik houd me vast aan het gezegde eerlijk duurt het langst!
Ik durf best toe te geven dat ik bang ben. Maar ‘t gevoel van de opwaartse spiraal waar ik in zit houd ik vast. Misschien is mijn weg vol risico’s. Misschien ga ik de weg van de onzekerheid. Maar ik vertrouw er op dat, zo lang ik 100% achter de weg sta die ik afleg, aan het einde van die weg een bestemming zal zijn.
Je bent hier gekomen door wie je bent, door je eerlijkheid. Nu in je arm knijpen dat jij dat echt bent, dat je niet droomt – en dan genieten, wat dat ook mag zijn… aanvaarden dat je geloofd en geliefd wordt om wie je bent, niet meer, niet minder – en daar hoort alles bij, je ziekte, je kracht, je twijfel en je dolblijheid!!!
dikke liefs van mij <3
Wat een lieve reactie! dank je wel. Ja dit is allemaal een beetje nieuw voor me denk ik..Maar ik sta volledig achter de uitdrukking eerlijk duurt t langst! xxx
Je moet doen wat je gevoel je ingeeft Anke, en is dat gevoel ik moet het vertellen dan moet je dat doen anders blijf je misschien weer met een schuld gevoel in je hoofd zitten.
En als jij er met de volle 100% achter staat komt het vast goed. Dikke knuffel.
thnx Ellen, lief! x