“Dank je wel Anke, we gaan je missen”. Op de tafel staan warme appelflappen en kerstzoenen, mijn leidinggevende overhandigt me lieve cadeautjes en een prachtige bos bloemen. Ik laat het gelaten over me heen komen. Als het voorbij is valt er een enorme last van mijn schouders af. Het is goed zo…
Mijn vingers bibberen als ik de letter wil in typen op mijn Telefoon. De regen maakt mijn bril nat en de letters worden steeds waziger. Mijn vingers zijn stijf, koud en ik kan ze niet stil houden. Wel tien keer gaat het verkeerd. Ik tril over mijn hele lijf. Nog steeds kan ik het niet geloven.Ik typ het woord dat ik zojuist op het scherm voor me zag staan,“ geslaagd!”
Moe, met een hoofd vol indrukken, dubbele gevoelens en volop ideeën zit ik op de bank. Terwijl ik mijn pizzaatje eet, denk ik terug aan een dag vol inspiratie en connectie. Our Future Health is het eerste zowel fysieke als virtuele gezondheidsconferentie met zowel nationale als internationale sprekers, waarbij ook patiënten niet ontbreken. En ik was erbij!
Het is de dag na. De dag na een groot geluk in ons gezin persoonlijk, de dag na dood en verderf in het hart van Parijs. In feeststemming zijn we gisterenavond naar bed gegaan. We hebben compleet gemist wat er maar een kleine 500 kilometer verder is gebeurd. Niks vermoedend ging vrijdag de 13e voor heel veel mensen over van geluk naar een bloedend hart in Parijs.
Midden in nacht ben ik plotseling klaarwakker. Zachtjes om mijn lief niet wakker te maken stap ik uit bed en ga naar beneden. Het is doodstil in huis. Gerrit zit dommelend op zijn stokje en kijkt verdwaasd op als ik de kamer binnen kom. Lichtelijk geïrriteerd omdat ik hem uit zijn slaap haal, duwt hij zijn snavel weer diep in zijn veren. Bekijk het maar, weet je wel hoe laat het is, denkt hij. Ik ga maar weer terug naar bed. Terwijl ik achterover in de kussens ga liggen ben ik me bewust van mijn hartslag die zachtjes en ritmisch in mijn borstkas klopt. Een geruststellende klop die me herinnert aan de quote die ik van een zeer krachtige dame kreeg. Volg je hart, want dat klopt!
Een beetje rare zomer is het tot nu toe geweest. Een hittegolf afgewisseld door herfstachtige buien, nachtvorst en temperaturen die van 38 naar 18 vliegen in een week tijd. Het vooruitzicht is dat de zomer zich stabiliseert in normale zomertemperaturen tussen de 20 en 25 graden met veel zon en af en toe een bui. Kortom prima zomerweer!
Terwijl ik aan het mijmeren ben over mijn enorme positieve bezoek aan dr. Rossi de dag hiervoor gaat de telefoon. Ineens lijkt met dat telefoontje een stroomversnelling te zijn aangezet. Ik kan mezelf niet vasthouden en wordt meegesleurd in de weg van de onzekerheid.
Waar er mensen zijn die deze dag liever onder de dekens kruipen om er pas bij de slag van 12 middernacht weer uit te komen, juich ik deze dag toe. Ik sta aan het begin van een nieuwe weg in mijn reis. Ik kan niet wachten om de reis te vervolgen en uit te vinden op welke bestemming ik in mei volgend jaar ben op vrijdag de 13e 2016 .