Op ontdekkingsreis naar mezelf, Schrijven geeft rust!

write to be understood

Wat ik in ieder geval over mezelf ontdekt heb de laatste tijd is dat schrijven me helpt om mijn volle hoofd te ontladen. Dat hoofd zit bij tijd en wijlen meer dan vol. Ik raak sneller geirriteerd tot het moment dat ik ik letterlijk bijna explodeer. Er moét iets uit! Met iedere tik op de laptop lijkt er wat weg te vloeien. Vandaag is dat anders. Mijn hoofd zit ontzettend vol. Zó vol dat ik niet weet waar ik beginnen moet met ontladen. Mij hoofd ratelt over alles wat er de afgelopen dagen is opgestapeld. Mijn laptop staat open. Ik begin te typen maar de letters lijken niet vast te willen plakken. Waar ik typ gaat meteen de delete knop weer achteraan. Ik wil zo veel zeggen maar ik krijg het niet op papier. Ik heb ook geen rust. De jongens zijn thuis. Pubers die niet met en niet zonder ellkaar kunnen. Ik hoor ze boven ruziën. Een voor een lopen ze de kamer in en uit. De een rommelend in de keuken om brood te smeren. De andere loopt op en neer de trap op en af omdat er weer een sleutel zoek is.  Geërgerd probeer ik de rust te vinden. Ondertussen hoor ik mijn mobieltje steeds zoemen.  Waar het schrijven me normaal zo natuurlijk afgaat, is het  vandaag moeilijk om me af te sluiten voor alles om me heen. Ik heb het koud en heb een enorme hoofdpijn. Het lijkt alsof mijn hoofd bevroren is. Alles draait om me heen.

Als de jongens allebei de deur uit zijn komt het plotseling omhoog borrelen..Een stortvloed aan woorden komt naar boven.  Ik schrijf en ik schrijf.. maar geen letter komt op papier.  Deze keer blijft alles in mijn hoofd. Door iets van buitenaf ben ik ineens gaan twijfelen over waar ik mee bezig ben. De therapie die mij helpt om te uiten en te voelen slaat aan en de muur die ik heb opgebouwd komt langzaam omlaag.  En waar ik dat de ene dag zie als een enorme positieve ontwikkeling voelt het de volgende dag als een bedreiging. Mijn lachen en zwaaien mechanisme is veiliger. Ik heb ervaren dat de meeste mensen oordelen naar wat men ziet of denkt te zien of wil zien. Als je jezelf bloot geeft, geef je alleen maar meer reden tot oordelen.

Schrijven geeft mij rust. Innerlijke rust. Niet schrijven geeft ook rust omdat daar geen oordeel aan vast hangt.  Als ik heel diep in mezelf kijk weet ik eigenlijk wel het antwoord op de vraag die ik mezelf stel.. Moet ik blijven schrijven of geef ik toe aan het oordeel?
Mijn antwoord is sipmpel. Je kunt een  ander mens niet veranderen alleen  jezelf en daar ben ik heel hard mee bezig juist door te schrijven.  Dus…
Tot schrijfs..

 

Meer lezen… Mijn boek Goede kanker bestaat niet! is nu te koop. Een stukje bewustwording voor gezond Nederland, herkenning voor patiënt en verplichte kost voor alle artsen die het begrip ‘goede kanker’ nog in hun vocabulaire hebben

6 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, Schrijven geeft rust!

  • 20/12/2014 om 13:17
    Permalink

    Natuurlijk blijf jij schrijven.
    op Den duur zal het oordeel van een ander je ….roesten.
    en tot die tijd..gewoon toch maar alles van je af schrijven want er zijn ook mensen die lezen en begrijpen en zeker niet oordelen.
    xxxx

    Beantwoorden
  • 20/12/2014 om 13:52
    Permalink

    Lieve anke. schrijven geeft rust en stop er niet mee, mensen die mee kijken op je blog hebben vaak het zelfde gevoel, en lezen in jouw verhaal dat ze niet de enigste zijn die zich zo voelen. Je helpt er anderen enorm mee dus blijf het doen. Ik lees mee en herken de woorden en zinnen die je schrijft en trek me er aan op, gelukkig ik ben toch niet echt alleen. Dat geeft moed om door te gaan en de gevoelens die je soms hebt te accepteren, de ene dag vrolijk en de andere verdrietig of angstig. Het is voor ons bijna “normaal”geworden om zo te leven anke. en de kracht die je nodig hebt om een oordeel van een ander te verdedigen daar moeten we niet aan mee doen. Het is zoals je schrijft in je boek misschien wel de grote onwetendheid van mensen om je heen. Je raakt vrienden kwijt, maar je krijgt er ook vrienden bij, kijk naar ons samen!! We kennen elkaar niet, maar bouwen wel iets op en begrijpen elkaar woord voor woord. Daar hecht ik tegenwoordig meer aan als aan de mensen die klaar staan met hun mening, één week in deze schoenen die wij dragen zal hun zwaar opbreken. Jij gaat ervoor en dat betekent dat je dapper en moedig bent wat een ander ook zegt. Ik heb respect voor je Anke xxxx

    Beantwoorden
    • 20/12/2014 om 21:08
      Permalink

      De mensen die mij lezen lijken me soms beter te kennen dan menig mens om me heen, op de naasten na natuurlijk..Dank je wel voor je lieve woorden en steun Yvonne x

      Beantwoorden
  • 20/12/2014 om 20:58
    Permalink

    Anke, schrijven geeft zeker rust. Ik gebruik dat ook als mijn hoofd helemaal vol zit. Ik begrijp je worsteling en de angst ook wel dat andere oordelen over wat je schrijft. Ik heb deze worsteling niet. Ten eerste heb ik niet de mooie schrijfstijl die jij hebt om het verhaal voor andere pakkend en herkenbaar op te schrijven. Ten tweede heb ik niet de behoefte om al mijn gedachten die ik aan papier toe vertrouw met andere te delen.

    Met wat ik tot nu toe van je heb gelezen heb ik ook een oordeel van je gekregen. Een oordeel kan echter ook heel positief voor je uitpakken. Je bent een zeer goede schrijver, die jouw ervaringen op een zeer goede wijze als spiegel voor anderen kan beschrijven. Diep respect hiervoor. Andere kunnen daar iets van leren en de boodschap die jij wilt uitdragen oppakken als ze hier voor open willen staan. Ik laat me graag verder meenemen in jouw ontdekkingsreis.

    Beantwoorden
    • 20/12/2014 om 21:07
      Permalink

      Dank je wel Frans, ik ben hier eigenlijk een beetje stil van.. En natuurlijk mag jij mee op mijn reis. Dat delen met anderen is niet zozeer een behoefte als dat het meer een verslaving is geworden om te schrijven. Het feit dat het mensen herkenning biedt en steun, reacties als de jouw laten me dit openbaar doen, maar evengoed had ik weer een eigen dagboek bij kunnen houden. Ik weet niet wat de toekomst brengt maar schrijven blijf ik.. x

      Beantwoorden
  • 20/12/2014 om 22:14
    Permalink

    Alstublieft Anke. Fijn dat ik jouw ontdekkingsreis verder mee mag maken. Ik verheug me nu al op jouw volgende ontdekking.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: