Rust

Het is warm buiten. In serene stilte schommel ik een beetje heen en weer in mijn tuin ei. Met haar natte neus duwt Tikkel tegen mijn benen die prinsheerlijk  in de zon liggen in de hoop er een beetje bruin op te krijgen voordat ik met mijn melkflessen de aligators in Florida ga afschrikken. Als ik niet snel genoeg reageer, bijt ze zachtjes in mijn tenen. Ze wil spelen. Ik glimlach en pak haar beestje. Twee tellen later ligt ze al weer uitgeput op de grond onder de tafel. Ik grinnik, pak een boek en kruip weer in mijn ei. Rust!

Mijn besluit van afgelopen week om te minderen met social media bleek een goed besluit. Van de 24 uur die in een dag zitten, zat ik ieder vrij moment op mijn telefoon. Voornamelijk op Facebook en twitter, linkedIn en instagram wat minder. Steeds meer ergerde ik me aan de meningen van anderen. Uitlatingen die verre van sociaal zijn en daarnaast kreeg ik steeds meer inzicht in de tijd die het van mijn dagelijks leven opslokte. Omdat ik ook erg leuke mensen heb leren kennen via die zelfde social media, besloot ik dat helemaal stoppen erg jammer zou zijn, maar minderen moest kunnen.

Van  gemiddeld zo’n twintig berichtjes op een dag naar minder dan drie blijkt gemakkelijker dan ik aanvankelijk dacht. Sterker nog, aan het einde van de week zijn zelfs drie berichtjes al veel. En het mooist van alles. Ik mis het niet. Toegegeven, sommige mensen mis ik wel. Mensen die ik alleen daar tref. Maar de rust die het mij in mijn hoofd en lijf brengt is momenteel van grotere toegevoegde waarde. Ik hoop dat deze groep aan social media vrienden het begrijpt. Het komt wel weer, en als er dan nog mensen zijn blijven hangen, weet ik ook dat deze vriendschappen oprecht zijn.

Met deze nieuwe vorm van rust hoop ik de vermoeidheid die me al een paar weken opbreekt, weer een beetje in zijn stabiliteit te trekken. Slapen doe ik als een roosje maar als de wekker gaat, ben ik verre van uitgeslapen. De thoracale hernia die nog steeds als een insluiper onder mijn ribbenkast huist, speelt steeds vaker weer op. Ondanks dat probeer ik te blijven bewegen. Sinds ik de trotse bezitter van een rijbewijs en autootje ben, ga ik met de aut0 naar mijn werk, maar bewust van de mindere beweging die ik daardoor krijg, parkeer ik mijn bolide extra ver van mijn werkplek af om zo twee keer per dag al een eindje te lopen. Daarnaast wil Tikkel natuurlijk graag uitgelaten worden en probeer ik nog steeds te sporten. Dat laatste is er de laatste weken door gezondheidstoestanden en vrije feestdagen te weinig van gekomen. Reden te meer om deze ochtend ondanks de hoge temperatuur toch de uitdaging van de power bbb aan te gaan.

Moe maar zeer voldaan, zit ik even later aan de koffie met de buuf. Een uurtje later nog een stofzuiger door het huis en een was in en uit de wasmachine, droger en de waslijn om uiteindelijk prinsheerlijk in mijn ei te gaan hangen. De stilte buiten is er een van hoge uitzondering en daarom is het extra genieten van de rust die om me heen hangt. De werk en verhuis stress van de afgelopen weken laat ik langs me afglijden. Ik heb even geen zin meer om me druk te maken over korte lontjes, onmogelijke vragen en eisen. Voor het eerst sinds een hele lange tijd vind ik de rust om te lezen. Binnen een paar minuten zit ik er helemaal in… Karen Slaughter.. heerlijk! RUST!

3 gedachten over “Rust

  • 26/05/2018 om 22:02
    Permalink

    Heerlijk joh, lekker bijkomen en opladen. Goed besluit, al dat gedoe op social media wat minderen! Kom je tenminste ook gewoon eens even aan jezelf toe ??

    Beantwoorden
  • 27/05/2018 om 12:00
    Permalink

    Een goede keuze gemaakt zo te zien. En een heerlijk boek lezen, is en blijft stukken ontspannender dan al die social media. Van Slaughter heb ik trouwens ook nog een boek of twee liggen. Goed idee om… Ja, ga ik doen.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: