‘We varen de verkeerde kant op’ roept Sinterklaas verwonderd uit naar zwarte Piet. ‘Nee hoor’, zegt Piet, ‘we gaan naar Engeland want er zit te weinig water in de rivier en daarbij, we zijn nergens in Nederland meer welkom…’
Samen zitten we voor de buis voor de intocht van Sinterklaas. Vol verwachting klopt ons hart wanneer de wind door de bomen waait en de stoomboot ginds aankomt. De schoentjes staan voor de schoorsteen met een wortel voor het paard. De tijd dat Sinterklaas ons land bezoekt is weer aangebroken. Hoor wie klopt daar? Sinterklaas kom maar binnen met je…
Het is koud buiten. Sinterklaasweer noem ik dit altijd. Guur, winderig, een witgrijze lucht zonder enige sporen van enige andere kleuren en koud. Zo koud dat de wind onder de kieren van de deuren doorgiert. Als kind had ik altijd een beetje medelijden met de sint die het dak op moest met dit weer. Zeker als het ook nog sneeuwt want dan worden de daken glad.
Het Sinterklaas feest is altijd een van mijn favoriete dagen geweest. De sfeer, het lekkers, de vrolijkheid van de pieten, die gespannen gezichtjes van de kinderen in afwachting van de grote zak met cadeautjes. Prachtig vond ik het altijd. Nou zijn onze kinderen al even die tijd voorbij, maar ieder jaar was de Sint nog heel erg welkom in ons huisje. Dit jaar hadden we mede door alle commotie rondom zwarte Piet en mijn gezondheid veel minder zin in het heerlijk avondje. We besloten het feest bij de gezinnen met kleine kinderen te laten en ons te richten op de Kerst.
De uitslagen van het bloed en de longfoto laten gelukkig niet lang op zich wachten. In het bloed zijn wat verhoogde onstekingswaarden gevonden en mijn schildklierwaarden waren niet goed. Dat laatste vertelt me niets nieuws. Dat ik niet in balans ben dat wieet ik al een tijdje. Ik zit immers nog midden in de fijnafstemming van het schildklierhormoon. Eind van de maand staat er toch al een controle gepland dus ikhoef hier even niets mee. Het baart me geenszins zorgen. De uitslag van de longfoto geeft me iets om over na te denken. Op de longfoto is een klein plekje te zien. En omdat ik na drie antibioticakuren nog niet veel beter ben , wil het ziekenhuis toch graag verder onderzoek doen. Dat betekent een afspraak bij de longarts en een eventuele CT scan. Eigenlijk, hoe raar het ook klinkt, ben ik blij met deze doorverwijzing. Na de schildklierkanker blijft er toch iets knagen en daar wil ik graag van af. Een CT scan zal me in ieder geval duidelijk geven..
Ik besluit mijn rust te pakken en niet te veel na te denken over het wat als…