Voor deze dierentuin koop ik een kaartje!

Ik geeft het toe. Ik ben een angsthaas! Maar ik ben ook een beer, een luipaard, een schildpad, een pinguïn, een havik, een vlinder en een spin. Kortom bij mij is “what you see is what you get” een hele dierentuin vol. Voor de mensen die van dieren houden.. Ik ben ook nog zo trouw als een hond. Vraag maar aan mijn lief.

Ik verbaas me over hoe anderen mij soms zien. De een  ziet me als een vechtende leeuwin, beresterk, krachtig en opkomend voor de ander, terwijl een andere juist het tegenovergestelde ziet. Een bange zwakke muis die zich in een hoekje laat drijven en  laat opeten door de sterkeren. Het mooiste is dat ik juist beide zie en daarnaast nog veel meer prachtige dieren.. en dat is het allerbelangrijkste! Hoe zie ik mezelf? En hoe laat ik mezelf vervolgens zien. En dan wel zoals ik dat wil.

Ja ik ben een angsthaas. Doodsbang ben ik bijvoorbeeld voor de blokkade die  morgen wordt gezet. Ik houd niet van naalden, puncties en delen in mijn lijf die je niet verdoven kan. Komt door een paar akelige ervaringen in het verleden.  Angst voor de pijn, weten wat er gebeuren gaat en hoe dat voelt maakt me al misselijk van te voren. In plaats van me groot te houden tot het moment komt en ik alsnog breek als een ei, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en heb ik gewoon gezegd waar ik bang voor ben. Wat een opluchting geeft dat. En al helemaal als er begripvol op wordt gereageerd. Als dank prijken er een paar kleine witte tabletjes voor mij op tafel. Rust in een doosje. Ik hoop dat ze me helpen. En kijk uit naar een pijnvrije middag als de blokkade eenmaal goed zit.

De angsthaas overheerst misschien nu een beetje, maar als ik eens goed naar mezelf kijk ben ik boven die angsthaas een beer. Sterk en fier, beschermend en helpend. Een doorzetter die vecht ondanks tegenslagen op de weg. Ik pak ze aan en werp ze weg met een oerkracht die diep van binnen komt. De wil van het kunnen, de kracht van het doorzetten . Als een beer zo sterk.  Maar waarom zitten er meteen verwachtingen aan me vast als ik neerschrijf dat ik sterk ben en  groei. Natuurlijk groei ik. Ik ontwikkel mezelf, mijn persoon , mijn gevoel en uiteindelijk mijn kunnen, maar dat gaat langzaam op een tempo dat ik zelf bepaal.

Deze groei maakt me een vlinder die ontwikkelt  vanuit een rups en ontpopt als trotse vlinder. Een ontwikkeling die me leert wie ik ben, waarom ik ben, wat ik ben en waar ik ben en hoe ik ben gekomen tot wie ik ben. Deze ontwikkeling is iets moeilijks maar ook iets ontzettend moois Net zo mooi als een vlinder. Een het tempo bepaal ik zelf. Het tempo van het ontpoppen, het tempo van het vliegen.

Ik kan vliegen als een havik in de lucht, spiedend vanaf bovenaf waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Ik kan mezelf bekijken in het water van de zee onder me. Ik kan snel, maar soms ben ik te snel en dan neem ik gas terug naar de schildpad die veel bagage draagt maar toch langzaam stapjes vooruit doet. Wat een ander ook verwacht, wat een ander ook ziet, er is altijd meer te zien dan de oppervlakte. Een oppervlakte die een grappige pinguïn laat zien. Altijd vrolijk lachend en vol humor. Die de dingen NOOIT zwart-wit bekijkt, maar kleur ziet en positiviteit  maar ook een oppervlakte met 8 poten die de eindjes aan elkaar bindt als een web waar de dauwdruppels in de ochtend aanhangen.

Een dierentuin vol mooie dieren. Kleurrijk en vol vuur. Snel  maar ook langzaam, sterk maar ook angstig, oprecht, trouw, positief, vrolijk en observerend,  groeiend en in ontwikkeling, ja zo zie ik mezelf. En daar gaat het om. Voor deze dierentuin koop ik een kaartje!