Tikkel is een Roemeense.. Haar echte naam is Alma wat in het Latijns `ziel, koesteren` betekent. Eigenlijk is dat alles wat we van haar weten. Ze was vijf maanden toen we haar kochten. Als kleine pup is ze gevonden in de straten straten van Roemenië en daar opgevangen in een asiel. Na een tijdje is ze naar Nederland gekomen. We vermoeden dat ze is gevonden in de Roemeense gemeente Alma, gaven haar de naam Tikkel, maar we koesteren haar ziel als ware het haar echte naam.. Alma..
Bij de naam Alma kregen we visioenen van een oude non in een habijt. Ook zwart- wit, maar verder was alle vergelijking met deze kleine wit-zwarte, vrolijke, jonge hond ver te zoeken. Het werd dus Tikkel, omdat ze op het kleine wit-zwarte dropje van Venco leek. Al in de auto op weg naar huis was de herbenoeming al een feit. Ik geloof niet dat ze het erg vond want als we “Alma”zeiden, reageerde ze helemaal niet terwijl ze bij de naam “Tikkel”haar oortjes spitste. Misschien was ze blij dat ze eindelijk van de nonnennaam verlost was.
Eigenlijk wilde ik nooit een hondje uit het buitenland. Ik had allerlei argumenten bedacht om dat niet te willen. “Je weet nooit wat voor verleden zo’n beestje heeft”, “Misschien draagt ze wel ziekten bij zich” of en nou komt het ,“Ze spreekt onze taal niet, hoe kan ze ons nou verstaan”. Om te gillen natuurlijk want volgens mij berust dat laatste al helemaal niet op waarheidsgehalte. Als iemand mij duidelijk weet te maken wat ze wil is het wel Tikkel en andersom weet ze ook precies wat ik bedoel. Of ze leert gewoon snel ,maar een boekje hoe wie wat wat waar in het Roemeens was tot op heden niet nodig. De communicatie tussen ons verloopt simpel als volgt. Zij kijkt me smekend aan, ik smelt en vergeet alle argumenten om ook al weer nee te zeggen.
Ook het tweede argument was geen juist argument. De dieren worden juist extra goed nagekeken door zowel een dierenarts in het land van herkomst en nog een keer in Nederland. In haar Roemeense paspoort waar vooraan de naam Alma prijkte, stonden alle inentingen die ze had moeten hebben. Tikkel was zo gezond als een visje.
Argument één klopte natuurlijk! Het is in elk geval wel een punt om over na te denken. Maar moet je dat niet doen bij ieder dier dat je aanschaft? Wat Tikkel betreft maakte ik me niet zo’n zorgen. Ze was nog zo jong. Van een heel verleden was nog geen sprake. Hoewel ze wel heel erg schrikachtig was. Toen ze net bij ons was, dook ze in elkaar alsof je haar zou slaan wanneer je haar wilde aaien. Onvoorstelbaar hoe ooit iemand dit wezentje pijn heeft kunnen doen. Als kleine pup moet ze hebben gezworven door de straten van Roemenië. Ik denk niet dat ze alleen was. Ik stel me voor dat ze een broertje had. Een grotere broer die haar beschermde en haar voordeed hoe alles moest. Zoals plassen door je poot op te tillen. Iets waar onze diva een kleine identiteitscrisis door heeft opgelopen want ze kan plassen met haar poot omhoog terwijl ze gewoon door huppelt. Ook bomen en hekjes blijven reuze interessant. Of ze nou denkt dat ze een mannetje is of niet, we laten haar glimlachend in haar zijn en koesteren haar ziel. Onze Tikkel.
Da’s een mooie serie Tikkel-verhalen aan het worden.
Leuke verhalen over Tikkel. Wij hebben sinds 9 oktober ook een Roemeense hond en ondanks dat ik dezelfde argumenten als jou had, zou ik zo weer voor een Roemeens hondje kiezen. Wat mij vooral opvalt is dat ze zo gigantisch dankbaar is.
Die Tikkel van jullie is in een warm nest terecht gekomen.
Veel liefde en knuffel plezier met jullie diva.
Lieve Anke
Wat een ontroerend stukje, dat Tikkel gevonden is in de straten van Romenie. Jullie zijn haar echte “reddders” Ik vind Alma ook wel een mooie naam, vooral de betekenis ervan! Dieren “kijken” trouwens ook vaak “dwars door je ziel heen” daarom vind ik de betekenis ook zo mooi! Fijn om te lezen dat Tikkel ook naar Nederland is gebracht, ze zullen in Romenie ook wel asielen hebben voor dieren maar ik denk dat dieren hier in Nederland beter af zijn. (Idd net wat je schrijft: Je weet nooit wat voor ziekten ze mee nemen of iets anders overbrengen vanuit dat land). Ik lees dan wel weer een stukje verderop dat in haar paspoorten alle inentingen enz, staan. dat vind ik toch heel goed “geregeld” daar. In een heleboel landen is dat niet zo, neem bijvoorbeeld Griekenland. Anke, ik heb daar zoveel zwerf katten en honden gezien, echt te verdrietig voor woorden! Hihhi, de taal niet spreken??? Uhhhh volgens mij gebruiken de meesten diertjes toch een soort van gebarentaal en kunnen met hun lijfje heel wat duidelijk maken! (Of met hun manier van blaffen/ maauwen Onze kat vanmorgen: Een goed voorbeeld: Baasje lag nog te slapen, ze liep naar boven en was net zo lang aan het maauwen totdat het vrouwtje de deur open deed, zodat ze het baasje kon wekken haha. Rik had ook een foto op fb gezet van haar met hem en eronder gezet:”Mijn vriendinnetje”) Volgens mij neemt ze dat nu een beetje te letterlijk haha. Gelukkig vond het baasje overigens het niet erg om door haar wakker gemaakt te worden… Heerlijk spinnend liep ze naar hem toe). Zo mooi hoe je het laatste stukje omschrijft van Tikkel, zwerven, mss een grotere broer… lief! Gelukkig is ze heel erg op haar plaats bij jullie en krijgt ze alle liefde en aandacht die ze nodig heeft! Knuffel aan Tikkel!!! Het lieve “honden dropje”