“Als je hier en nu niet gelukkig bent, zul je het nooit worden” Twee dagen na het afscheid van mijn oude schoolvriendinnetje lees ik deze uitspraak. in mijn dagelijkse gelukskalender. Ik moet het een paar keer lezen om uiteindelijk steeds tot dezelfde conclusie te komen. Het klopt niet..
Terugdenkend aan de afgelopen dagen waarin we afscheid hebben genomen van een oud klasgenootje, denk ik dat we blij mogen zijn dat er überhaupt een “hier en nu”is. Voor haar kwam het einde veel en veel te vroeg. Het afscheid was intens en emotioneel. We stonden achterin in het gangpad, met zes vriendinnen en de meester van toen. Hand en hand hebben we afscheid genomen, ieder met onze eigen gedachten, herinneringen en gevoel. Achteraf wordt pas duidelijk hoe belangrijk een simpele herinnering is, maar ook hoe onverbrekelijk de band is die wij allemaal hebben ondanks al de jaren die zijn verstreken. Een bijzonder moment van geluk tijdens een heel verdrietig moment.
Het is mooi en moeilijk tegelijk om te ervaren hoe herinneringen van toen, opwekken wat je toen voelde. De ontmoetingen met mijn klasgenoten en meester brengen me in een tijd waarin ik mijn geluk zelf creëerde met mijn vriendinnen in een magische barby wereld op onze zolder. Daar liet ik mijn fantasie de vrije loop en verwerkte ik de geheimen die ik bij me droeg. Ik zie het kleine, blonde, lachende meisje voor me dat op diezelfde zolder onzichtbaar dikke tranen liet rollen door een ongelooflijk groot gevoel van ongeluk toen ik mijn vriendinnen moest verlaten omdat we moesten verhuizen.
Na de verhuizing ben ik lang ongelukkig geweest. Door de middelbare schooltijd heen hing een donkere wolk van verdriet boven mijn hoofd. Dat was toen mijn “hier en nu” Zou dat betekent hebben dat ik nooit gelukkig zou worden? Ik geloof niet dat ik daar ooit in heb geloofd. Ik was het meisje met talloze dromen. Ik vluchtte in mijn lach, mijn dagboeken, schilderen, zingen en vocht mezelf een weg naar het geluk.
Ondertussen droomde ik over de prins op het witte paard die de ongelukkige prinses uit de toren zou redden. Ik vergiste me toen ik dacht dat het paard twee wielen en een motor had. Deze prins bleek een gevaarlijke dief die niet alleen mijn hart stal maar nog iets meer wilde dan mijn hart. Een vergissing is menselijk dus de prinses bleef dromen. Op een avond zat hij daar, een witte overal en een vetkuif in plaats van een kroon en een wit paard, maar hij was het. Mijn prins in de witte overal. Het geluk lachte me toe..en hoe!
“Als je hier en nu niet gelukkig bent, zul je het nooit worden” Onzin! Ieder moment is een “hier en nu”of moet ik zeggen het “hier en nu”is een moment. In het verleden was een “hier en nu”,vandaag is een “hier en nu” en ook in de dag van morgen zit een “hier en nu”. Er zijn momenten genoeg geweest in mijn verleden waarin ik niet gelukkig was. Wilde dat dan zeggen dat ik nooit gelukkig zou worden? Ik heb het tegendeel allang bewezen.
Wat hebben jullie mooi afscheid genomen van jullie klasgenootje. Ik geloof ook niet in die spreuk. idd als een tijd lang ongelukkig was, in een bepaalde periode, neem nou het overlijden van mijn man, dan zou ik dus nooit meer gelukkig kunnen zijn (Alhoewel je op dat moment idd denkt dat je in het hier in nu niet gelukkig wordt, of nooit meer zal worden) maar ik heb inmiddels alweer bijna bijna 4 jaar weer mijn geluk gevonden.. Deze kwam aanrijden in een grijze Peugot… Inmiddels zijn we ook bijna 1 jaar getrouwd en ik kan echt zeggen dat ik nu (wel) in het hier en nu gelukkig ben!
Maar weer wederom mooi geschreven, Anke!
Dank je wel xxx