“Laat het negatieve gedrag van de ander nooit jouw gevangenis worden.”
Een quote die ik eigenlijk onverwacht tegen kom, maar die zo de tendens van de tijd omschrijft dat hij me bij blijft…
In de vroege ochtend stap ik de bus in. Ik zeg de buschauffeur en de vrouw naast me vriendelijk gedag en neem plaats achter de chauffeur. Een paar haltes verder stapt er een collega van de chauffeur in. Zonder het echt te willen, ben ik getuige van het gesprek tussen de twee heren. Een van de twee is duidelijk niet zo blij met zijn werk, de ander is iets gematigder, maar naarmate het gesprek vordert slepen ze elkaar mee de negativiteit in met als klapper de verlenging van 3 maanden opgelegd door “het tuig”in Den Haag die duidelijk niet vrolijk maakt.
Ik zucht en bijna vrijwel op dat zelfde moment hoor ik ook naast mij een diepe zucht. Als vanzelf kijken de mevrouw naast mij en ik elkaar lachend aan. Grinnikend zegt de vrouw “Ik voelde mezelf helemaal leeg lopen”. Ook ik moet lachen want het gevoel was geheel wederzijds. Het negatieve praatje over werken in het algemeen en het door de overheid opgelegde nog langer werken, was zo aanstekelijk deprimerend dat de sfeer helemaal oversloeg naar ons als medehoorder. We lachen samen om de herkenbaarheid en wensen elkaar succes voor de verdere dag om even later onze weg te vervolgen.
Hoe grappig ook, het was wel een feit dat in de slechts 20 minuten dat we toehoorder waren van dit negatieve gesprek onze eigen gevoelens werden beïnvloed. Zo snel gaat dat dus. Zo beïnvloedbaar ben je, terwijl je niet eens bewust in het gesprek staat. Stel je voor hoe beïnvloedbaar je bent wanneer je bewust deelneemt aan een gesprek waarin de negativiteit de overhand neemt. Het bepaalt je gevoel, je sfeer en je gedrag. Ik betrap mezelf er in alle eerlijkheid wel eens op dat ik daar gevoelig voor kan zijn. Ongewild laat ik me dan meeslepen in een web van negativiteit. Gevangen. Achteraf voel ik me dan alsof ik ergens in ben getrapt en ben ik even alle vertrouwen verloren.
Ik ben namelijk niet negatief ingesteld. Hoe komt het dan dat ik me laat meeslepen? Hoe komt het dat het me grijpt als iets waar ik geen invloed op heb. Komt het door de tendens van de tijd? Door omstandigheden, door mijn eigen gemoedsrust? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik er niet blij mee ben. Dat ik steeds bewuster afstand probeer te houden van negatieve invloeden van buitenaf. Negatief gedrag is iets dat steeds vaker de kop op steekt. Gewoon in de dagelijkse maatschappij en op social media. Het lijkt wel alsof mensen steeds ontevredener worden. Steeds sneller boos of op de tenen getrapt. Dingen die opbouwend bedoeld kunnen zijn, worden verkeerd uitgelegd en ook het hebben van verwachtingen leidt vaak tot teleurstellingen.
Tijd om het roer om te gooien. In plaats van gevangen te zitten in een negatieve spiraal, focus ik me op dingen die me gelukkig maken. Mijn gezin, mijn hond, mijn vogel, vrienden, mijn buuf, Disney, een eventuele zomervakantie, toekomstmuziek en negativiteit, daar loop ik vanaf nu met een hele grote boog omheen! Tenzij ik in de bus zit, dan lach ik er maar om..
Mooi verwoord voornemen.
Dank je wel mies
En zo is het ook. Negatieve mensen om je heen zuigen je leeg en brengen jouw ook een andere gedachten gang op. Wij leven hier in een rondje van ziekte en verdriet, maar proberen uit elk negatief gebeuren iets positiefs te halen. Mensen om ons vinden dat knap dat we dat kunnen, wij zien het als overlevingstechniek die ons staande houdt. We blijven ver weg van negatieve mensen die ons mee slepen in hun net.